recensie

Boekrecensie: Stephen King - Wolven van de Calla (DT V)

Na de eerste vier delen zou de serie in niveau gedaald zijn, zo luidt de kritiek op de laatste drie delen van Stephen King's Dark Tower reeks. In het vijfde deel, "Wolves of the Calla" (Nederlands: "Wolven van de Calla"), is van dat verval in mijn ogen weinig tot niets te merken.

Boekgegevens

• Uitgever USA: Grant
• Uitgever Nederland: Luitingh-Sijthoff
• ISBN: 978-1880418567
• Pagina's: 714

Oponthoud

Het was lange tijd zelfs onduidelijk of het vijfde deel überhaupt in de winkels kwam te liggen. Het ernstige auto-ongeluk van King in 1999 had dermate veel voeten in de aarde, dat King zelfs even aan zijn pensioen dacht. Gelukkig is hij (met moeite) toch weer gaan schrijven en zes jaar na verschijning van het vierde deel, kwam in 2003 dan toch het vijfde deel.

Maar niet alleen King had last van oponthoud. In het vijfde deel heeft het ka-tet hetzelfde probleem. Zij naderen de Donkere Toren, maar komen eerst nog langs de Calla Bryn Sturgis, waar de inwoners in harmonie met elkaar leven. Voor de scherpschutters lijkt er dus ook geen reden te zijn om lang in de Calla te blijven hangen, maar niets is minder waar. Eens per generatie komen er namelijk een aantal meedogenloze dieven die het meest kostbare bezit van elke ouder stelen: het kind. De scherpschutters horen het verhaal aan en tot hun verbazing beslist Roland dat zij dit ritueel willen voorkomen. Uiteraard speelt er meer dan dat, maar daar kom je gaandeweg het verhaal zelf achter.

Prachtige sfeer

Het magische sfeertje uit de eerste vier boeken is zeker niet verdwenen. De Calla is weer treffend omschreven en voor de lezer eenvoudig te visualiseren. Het idee van parallelle universums wordt weer opgepakt en ook in dit boek komen er een aantal nieuwe personages bij, waarvan er één wel heel bekend is. Het indrukwekkende verleden van de oude bekende, dat in een bepaald boek niet werd uitgelegd, wordt nu wel volledig uit de doeken gedaan. Zoals vaker neemt King weer een zijweg tijdens de constructie van de plot, maar opnieuw is die zijweg alle moeite waard. Het draagt goed bij aan de sfeer in het verhaal en maakt het geheel nog een stuk menselijker en meeslepender. De scherpe en vooral humoristische dialogen (met dank aan Eddie) tonen de veelzijdigheid van King eens te meer aan. Overigens speelt ons eigen landje ook nog een minieme rol in het verhaal!

Voelbare spanning

Eigenlijk draait het verhaal om één simpele vraag: gaat het ka-tet het ritueel van de dieven doorbreken of niet? Op die vraag is het lang wachten, want King neemt meerdere zijweggetjes (ook in 'onze' wereld), waardoor er wel allerlei subplots ontstaan. Er zijn weer een aantal nieuwe vondsten te bespeuren en opnieuw ben ik daar erg over te spreken. Het verhaal steekt dus weer goed in elkaar: heerlijke sfeer, goede personages, spannend plot, maar nu het einde nog...

De aanloop naar het einde is zonder twijfel één van de meest sterke staaltjes spanningsopbouw die ik ooit heb gezien of gelezen. De minuten die wegtikken voordat de scherpschutters hun hinderlaag kunnen uitvoeren, zijn echt intens spannend. Ik werd volledig in het verhaal gezogen en stoppen met lezen was simpelweg onmogelijk. Het werd gedurende het verhaal natuurlijk nooit helemaal duidelijk wie of wat de bad-guys waren en ik hoopte dat King met iets plausibels zou komen, maar dat zat er niet in. Na een sterke aanloop volgde er toch een lichte anti-climax; een kwaaltje waar King net iets te vaak last van heeft. Jammer is het wel, maar de grote lijn moet natuurlijk niet uit het oog verloren worden. Die lijn volgt de weg richting de Dark Tower en in dit vijfde boek maakt het ka-tet wellicht geen grote stappen, maar uit menselijk oogpunt is het erg geslaagd. Het ka-tet komt zowel individueel als collectief voor dilemma's te staan en alle verhoudingen staan op scherp, waardoor de tocht naar de Toren opnieuw een tocht vol onzekerheden wordt.

Onterechte kritiek

In mijn optiek doet dit vijfde deel absoluut niet onder voor het eerste en tweede deel in de reeks. Deel drie en vier zijn net wat beter, maar Wolves of the Calla is op zijn eigen manier ook weer heel bijzonder. Er zijn net wat minder (emotionele) hoogtepunten dan in de eerste vier delen, maar de personages blijven maar groeien, King's nieuwe vondsten blijven iets toevoegen en het is met name richting het einde erg spannend. Kortom: geen enkele reden om na boek vier te stoppen met deze prachtige reeks!

Lees verder

• Boekrecensie: Stephen King - De Scherpschutter (DT I)
• Boekrecensie: Stephen King - Het Teken van Drie (DT II)
• Boekrecensie: Stephen King - Tovenaarsglas (DT IV)
• Boekrecensie: Stephen King - De Donkere Toren (DT VII)