recensie

Boekrecensie: Stephen King - Het Teken van Drie (DT II)

De pauze tussen boek één en twee was er liefst een van vijf jaar. De pauze tussen boek twee en drie in de prachtige Dark Tower reeks is liefst zes jaar. Voor de trouwe 'Tower-fans' vanaf het eerste uur zullen de jaren als decennia aanvoelen, maar ik kon na deel twee gelukkig direct door met deel drie. Ook in dit deel weet Stephen King weer een geweldig verhaal te vertellen zonder de hoofdlijn uit het zicht te verliezen.

Boekgegevens

• Uitgever USA: Grant
• Uitgever Nederland: Luitingh-Sijthoff
• ISBN: 978-0937986905
• Aantal pagina's: 400

Rolands wereld

Dit deel biedt nog meer variatie als het gaat om de wereld van Roland Deschain, de centrale protagonist in de reeks. In deel een en twee liet King ook al het een en ander van 'Mid-World' zien, maar zoveel en vooral zo gevarieerd als in dit derde deel, was het nog nooit. In The Waste Lands (Nederlands: Het Verloren Rijk) volgen we het ka-tet dat opnieuw een stap dichter bij de Toren probeert te komen. Ook in dit deel laat King meer en meer los over wat die Toren nou precies is en langzaam maar zeker begint de queeste dan toch echt vorm te krijgen.

De nieuwe personages uit het tweede deel krijgen nu nog meer uitdieping en dat kon ik erg waarderen. Vooral Eddie is een personage waar ik erg gek op ben. Na Roland, waar je als lezer al snel sympathie voor hebt gezien zijn welhaast onmogelijke opdracht, is dat absoluut mijn favoriete personage.

Fantasierijk

De serie staat vooral onder de categorie 'fantasy' bekend, maar een overkoepelende term of genre is er niet te vinden voor de Dark Tower reeks. Het bevat zo ontzettend veel genres die toch erg goed gecombineerd worden. In het derde deel gooit King er overduidelijk wel veel meer eigen fantasie in. Dat begint op de eerste pagina's en stopt eigenlijk nooit meer. Heel vaak pakt dit goed uit, maar soms gaat King weer teveel 'zweven', zoals hij vaker in zijn verhalen doet, vooral tegen het einde aan. Nu beginnen zijn zweverige praktijken al iets sneller, maar het merendeel voegt gelukkig wat toe aan de plot.

De uitdieping van Mid-World is en blijft interessant. Dit derde boek introduceert een aantal nieuwe plaatsen en allemaal vond ik ze eigenlijk even sterk. Daarnaast begint de queeste echt epische vormen aan te nemen, vooral omdat het ka-tet nu echt getest gaat worden. Ook de introductie van een aantal nieuwe bad-guys verloopt soepel. Het wordt ouderwets spannend; soms lijkt het net een pageturner, maar helaas zijn er een aantal passages die de vaart er enigszins uithalen.

Langdradig

King staat namelijk wat aan de lange kant stil bij een bepaald personage. Het personage zelf is interessant, maar de locatie waar diegene op dat moment gehuisvest is, beviel me wat minder. King blijft ook maar doormekkeren over hetgeen diegene op het oog heeft en op den duur werd dat wel wat storend. Normaliter vind ik dat King wat te snel als 'langdradig' bestempeld wordt, maar de critici hebben wat betreft dit boek wel gelijk. Ik vind King's langdradigheid alleszins meevallen; mede door zijn vertelstijl staan alle personages als een huis. Nu pakt het iets minder uit, zeker ook omdat de vaart er dankzij deze passages uitgehaald wordt. Gelukkig maakt de rest van het verhaal dat meer dan goed.

Gigantisch spannend

Zoals reeds opgemerkt voelt het boek soms als een pageturner aan, maar dat geldt zeer specifiek voor het einde. King weet halverwege met zijn immer sterke trucjes flik wat suspense op te wekken en dat ook goed uit te werken met een lange, maar ontzettend spannende climax. En passant komt er enkele tientallen voor het einde nog een nieuw 'personage' bij en die vondst vond ik echt geweldig. Uiteraard verklap ik niets, maar King toont met dit soort hersenspinsels eens te meer aan hoe creatief zijn geest is. Het verhaal eindigt bovendien op een manier die het welhaast onmogelijk maakt om niet direct het vierde deel uit de reeks op te pakken.

Opwaartse lijn

De eerste twee boeken waren erg sterk, maar stonden voor een heel groot gedeelte in het teken van introductie. The Waste Lands gaat een andere kant op: het is spannender, meeslepender en de queeste krijgt echt een steeds duidelijker doel. Opnieuw zijn er een aantal nieuwe personages en opnieuw verrijken zij het verhaal. Zelfs een oude bekende voor King's trouwe lezers passeert de revue, wat nog maar eens aantoont dat The Dark Tower het wiel is waaromheen Stephen King's oeuvre draait. Verplichte kost!

Lees verder

• Boekrecensie: Stephen King - De Scherpschutter (DT I)
• Boekrecensie: Stephen King - Tovenaarsglas (DT IV)
• Boekrecensie: Stephen King - Wolven van de Calla (DT V)
• Boekrecensie: Stephen King - De Donkere Toren (DT VII)