recensie

Boekrecensie: Een kind van ver (Hartenboek over adoptie)

In groep 1 en 2 (maar ook wel in hogere groepen) van het basisonderwijs worden kinderen vaak gevraagd om foto’s mee te nemen van hun baby-tijd. Maar wat als een kind uit de klas geadopteerd is en geen foto’s heeft uit die tijd? In dit boek weet de (adoptie)moeder van David gelukkig hoe ze hem kan helpen. Het boek komt uit de serie Hartenboeken.

Inhoud artikel

• Gegevens van het boek
• Een kind van ver
• De tekst en de illustraties
• Fragment
• Een kind van ver
• Andere Hartenboeken

Gegevens van het boek

• Titel: Een kind van ver
• Tekst: Rien Broere
• Illustraties: Ann De Bode
• Uitgeverij: Malmberg/Van In
• Gepubliceerd: 1997
• Genre: kinderboek, prentenboek, Hartenboek
• Aantal pagina’s: 33
• ISBN: 90 208 1366 8
• Geschikt voor: kinderen vanaf vier/vijf jaar

Een kind van ver

De juf van David vraagt aan alle kinderen of ze foto’s mee willen nemen van toen ze een dag oud waren, of een geboortekaartje, of de eerste kleertjes. Na een week lijkt de klas wel een baby-kamer, er hangen geboortekaartjes aan een waslijn, er liggen overal kleertjes en knuffels. Achter in de klas hangt een prikbord met babyfoto’s.

Eén kind vindt al dat vroeger-gedoe niet leuk. David is geadopteerd en heeft geen foto’s of babykleding. Hij is bang dat de andere kinderen vragen gaan stellen, misschien willen ze geen vrienden meer zijn als ze het weten. Thuis gaat hij zoeken in een doos met losse foto’s, maar er is geen foto van David als baby. Zijn moeder treft hem aan met alle foto’s en schrikt eerst van de puinhoop. Maar dan begint David te huilen en vertelt waarom hij op zoek is naar een foto. Moeder zegt dat ze wel weet wat ze moeten doen. Ze verklapt haar plan nog niet, eerst gaat ze met de juf van David praten.

De moeder van David wil in de klas komen praten over vroeger, toen David bij hen kwam. De kinderen uit de klas vinden het spannend. David komt uit een heel ver land, hij was al bijna een jaar toen hij in Nederland kwam. Hij kon niet bij zijn eigen ouders blijven omdat hij geen ouders had die voor hem konden zorgen. De moeder van David legt uit wat adoptie is. Ze vertelt ook dat ze eerst een brief kregen met foto’s van David en dat ze direct heel veel van hem hielden. Ze mochten David zelf gaan halen.

De kinderen krijgen een video te zien van de reis naar het verre land, ze zien het tehuis van David en David zelf toen hij geadopteerd werd. David was een hele lieve baby, tijdens de terugreis was hij heel rustig. David was de liefste van de hele wereld. Thuis was alles versierd door opa en oma. Petra, de (nieuwe) zus van David stond te springen van blijdschap. Er werd ook een kaartje gestuurd naar alle familie en vrienden met de tekst: Eindelijk is het zover! David is thuis! Petra heeft een broertje en wij (de ouders van David en Petra) zijn de trotse vader en moeder. Op de video staan ook beelden van de kamer van David met allemaal kaarten en pakjes. De kinderen uit de klas beginnen te klappen. David is trots, trots op zijn moeder en ook een beetje op zichzelf. Dat hij geen babyfoto heeft vindt hij nu niet meer zo erg.

De tekst en de illustraties

Op de voorkaft zie je David met zijn moeder, hij heeft net verteld waarom hij op zoek is naar een foto. David oogt verdrietig, zijn moeder kijkt heel lief naar hem. Op de schutbladen allemaal kleine hartjes, het boek hoort bij de serie Hartenboeken. Op iedere pagina staat een illustratie die ongeveer de helft van de bladzijde beslaat. Iedere tekening staat in een kader, alle kaders zijn anders, de afbeeldingen in het kader passen bij de tekst. Op de eerste tekening zie je de juf van David, ze staat voor een schoolbord en er hangt een geodriehoek naast het bord. In de tekst gaat het over de vraag om babyspulletjes mee te nemen naar school, in het kader zie je afbeeldingen van slabbetjes. Op de bladzijde dat de moeder van David vertelt over de reis die ze maakten om David op te halen, zie je in het kader van de afbeelding poppetjes geknipt uit krantenpapier met Aziatische tekst.
Bij iedere tekening vind je acht regels tekst. Het zijn korte zinnen die goed te volgen zijn voor kinderen. Ik moest een paar woorden uitleggen aan mijn zoon van vijf: bonst (zijn hart bonst), wazig, kantoor, tehuis en zo trots als een pauw. De tekst staat onder de tekening op een lichte achtergrond.

Een kind van ver

Dit boek heeft mij geraakt. Ook mijn kinderen moesten foto’s meenemen van hun babytijd en een geboortekaartje. Ik heb er toen nooit bij stilgestaan dat er ook kinderen zijn die deze dingen niet hebben. Hoe de (adoptie)moeder van David er mee omgaat is geweldig. Eerst vindt David het maar eng dat zijn moeder alles gaat vertellen op school, maar als hij merkt dat de kinderen van zijn klas heel geïnteresseerd zijn, lees je hoe blij hem dat maakt. Op de laatste illustratie zie je hem lachend tussen een paar klasgenootjes. Wat fijn dat deze Hartenboeken er zijn.

Andere Hartenboeken

• Morgen ben ik weer beter
• Mag het licht nog even aan?
• Altijd moeten ze mij hebben
• Opa duurt ontelbaar lang
• Maar jij blijft mijn papa
• Bang voor de Bende
• Ik ben er ook nog!
• Waar is mama?
• Ridders in mijn bloed