recensieAsterix - De papyrus van Caesar
In oktober 2015 verschijnt het zesendertigste album van Asterix, onder de titel ‘De papyrus van Caesar.’ Jean-Yves Ferri staat garant voor de tekst en Didier Conrad heeft zich op de tekeningen gestort. De namen van het oorspronkelijke schrijver- en tekenaarduo staat pontificaal op de voorkant: R. Goscinny en A. Underzo. Het verhaal is geïnspireerd op Wikileaks en de onthullingen van klokkenluider Julian Assange (Polemix).
Franse stripfiguren helden
Asterix en Obelix
Twee jaar na het album
Asterix bij de Picten verschijnt in oktober 2015 een nieuw avontuur van Asterix & Obelix, onder de titel
De Papyrus van Caesar. In dit avontuur draait het om de informatiewereld, het achterhouden van informatie en het lekken ervan: propaganda en persoonlijke public-relations worden op de hak genomen.
In het album worden nieuwe personages geïntroduceerd, waaronder de journalist
Polemix, geïnspireerd op klokkenluider Julian Assange van Wikileaks. Net als bij het stripboek Asterix bij de Picten is Jean Yves Ferri de tekstschrijver en Didier Conrad de tekenaar. Het is hun tweede album in de serie, waar de bejaarde Albert Uderzo niet meer mee tekende (hij is 87 jaar oud in 2015). Conrad heeft volledig het stokje overgenomen en doet dat met verve. Asterix bij de Picten werd een groot succes.
Nieuw leven ingeblazen
De lancering van de nieuwe Asterixen gaan met veel medianieuws gepaard, waardoor er een kleine Asterix-hype ontstaat. Dat was altijd het geval bij de uitkomst van een nieuwe titel, maar sinds 1977 daalde de kwaliteit en interesse. Het brein achter de strip, René Goscinny, stierf in dat jaar en tekenaar Uderzo pakte in eerste instantie alleen de serie op. Het nieuwe duo heeft de serie nieuw leven in geblazen met twee fantastische albums en van een stijlbreuk in de tekeningen is geen sprake.
Julius Caesar heeft een pr-adviseur, Bonus Promoplus, die hem adviseert een hoofdstuk uit werk 'Commentaren over de Gallische Oorlog', Caesars ambtelijke verslag over zijn veldtochten, te schrappen. Caesar rept in zijn
Commentarii De Bello Gallico, zoals het geschrift in werkelijkheid heet, met niet één letter over het bestaan van Asterix en Obelix en het onoverwinnelijke Gallische dorpje. Caesar tekende in het echt zijn memoires circa 50 voor Christus op.
Dat vermaledijde hoofdstuk beschrijft de nederlagen tegen de Galliërs in Armorica. Die nederlagen staan niet goed op het cv van Caesar. Alle kopieën van dat hoofdstuk worden op één na vernietigd. Die ene papyrusrol speelt de hoofdrol in dit stripalbum. Een van de schrijvers in dienst van Caesar heet Bigdatha en hij is het die één kopie van het vernietigde deel redt.
De blonde persmuskiet Polemix krijgt hem in handen en hij wil het nieuws rondbazuinen (lekken), maar de Romeinse censuur zit achter hem aan. Hij komt in het Gallische dorpje terecht en hoofdman Heroïx wil voorkomen dat de kennis van dat ene hoofdstuk verloren gaat. Hij stuurt Asterix, Obelix en Panoramix met de papyrus naar Archeopterix, de bewaker van alle opgeslagen kennis. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Caesar zelf verschijnt ten tonele.
Miljoenenoplage
De papyrus van Caesar is het 36ste album in de serie die begon met Asterix de Galliër in 1959. Jean-Yves Ferri en Didier Conrad namen de serie over met zegen van Uderzo. Nummer 36 verschijnt in een miljoenenoplage in 20 landen. De Nederlandse vertaling is van Frits van der Heide.
Bron: Asterix - De papyrus van Caesar Personages
De personages in de strips hebben namen die vaak uit woordspelingen bestaan. In De papyrus van Caesar komen we een paar nieuwe figuren tegen:
- Antivirus, Romeins soldaat en bewaker van de duiventil
- Archeopterix, Druïde die Panoramix heeft opgeleid en bewaker van alle kennis
- Bigdatha, Numibische kopiist
- Bonus Promoplus, pr-adviseur van Caesar
- Canis, Griekse astroloog van Caesar
- Decubitus, centurio van het Romeinse kamp
- Naturalix, druïde en klasgenoot van Panoramix
- Polemix, nieuwtjesjager en correspondent van de Lutettieër
- Vannotus, Romeins soldaat
- Wifix, dorpsomroeper, nieuwslezer
- Woekerpolis, slaaf van Bonus Promoplus
Ouderwets scherp
Wie van Asterix en Obelix houdt verzamelt de albums, vanaf nummer 1 tot en met 24 en de nummers die daarna verschenen, ook al waren die minder scherp van toon en soms erg flauw in de grappen. Na de dood van René Goscinny ontbrak de scherpte in de teksten. Die is met Asterix bij de Picten en De Payrus van Caesar weer helemaal terug.
De tekeningen zijn ouderwets goed en doen niet voor die van de meester zelf onder. De teksten van Ferri zijn voor kinderen en volwassenen leuk om te lezen, vanwege de verschillende lagen die hij er in verwerkt. Grappig is bijvoorbeeld de ossenkar die de post moet brengen en de veel snellere postduif. De ontwikkelingen in de informatievoorziening staan niet stil. Leuk is ook te lezen over de oplage van Caesars werk; het is een bestseller want er zijn al 50 exemplaren verkocht. Het refereert aan de betekenis van aantallen en bestsellerlijsten van vandaag de dag.
Vertrouwde elementen
De vertrouwde elementen zitten ook in dit album:
- Obelix die everzwijnen wil eten;
- Obelix die met Romeinen op de vuist wil;
- het piratenschip;
- de bard Kakafonix (al heette hij voorheen Assurancetourix);
- de hoofdman Heroïx die woorden heeft met zijn vrouw (al heette hij voorheen Abraracourcix);
- het maal aan de ronde tafel aan het einde van het verhaal.
Postscriptum
In een PS-je aan het einde van het verhaal laat het duo zien hoe door de eeuwen heen informatie werd doorgegeven en hoe het tot inspiratie diende van tekenaar en tekstschrijver van de Asterixen. Aan het tafeltje zitten niet Conrad en Ferri te luisteren naar de overlevering, maar Gébert en René. Het laat zien dat voor de Galliërs het gesproken woord telt, tot aan Uderzo en Goscinny en Conrad en Ferri toe.
Het laatste plaatje toont enkele albums uit de serie van de twee bedenkers, met de namen van Ferri & Conrad eronder. Idefix het hondje houdt een papier in zijn bek waarop staat: ”Einde van deze episode.” We kunnen meer avonturen van Asterix verwachten.
Lees verder