recensie

Boekrecensie: Becca’s ooglapje

Becca heeft een lui oog (amblyopie) en moet daarom een bril dragen en een van haar ogen moet worden afgeplakt. Ze durft niet naar school omdat ze bang is dat ze gepest zal worden. Dan komt haar broer met een goed idee, Becca mag voor deze ene keer zijn piratenpak lenen. Justina Chen Headly heeft het verhaal geschreven. De illustraties zijn gemaakt door Mitch Vane.

Gegevens van het boek Becca’s ooglapje

• Oorspronkelijke titel: The Patch (2006)
• Tekst: Justina Chen Headley
• Vertaald uit het Engels door: Ineke Ris
• Illustraties: Mitch Vane
• Uitgeverij: C. de Vries-Brouwers
• Gepubliceerd: 2008
• Genre: kinderboek/prentenboek
• Aantal pagina’s: 32
• ISBN: 978 90 5341 783 6
• Geschikt voor: kinderen vanaf vier/vijf jaar
• Prijs: 14,90 euro

Over de schrijver, Justina Chen Headley

Justina Chen Headly is een Taiwanese-Amerikaanse fiction schrijver, geboren in 1968. In 2007 en 2008 reisde ze door de hele Verenigde Staten met Hannah Teter (winnaar Olympische gouden medaille) om haar boek Girl Overboard bekendheid te geven. De roman Nothing but the Truth (and a few lies) won in 2007 de Asian Pacific American Award voor Literatuur.

Over de illustrator, Mitch Vane

Mitch Vane is dol op tekenen. Omdat haar moeder schilder en mode-illustrator was, is Mitch opgegroeid met het kijken naar kunstwerken. Mitch Vane heeft meer dan twintig jaar gewerkt als freelance illustrator. Ze heeft veel verschillende dingen gedaan: posters, cartoons, schilderijen, kleurboeken en storyboards. Mitch werkt met verschillende materialen als acrylverf, aquarel. Ze werkt graag met een kroontjespen en Oost-Indische inkt. De illustrator houdt niet van strakke lijnen, zelfs met een liniaal komt er geen rechte lijn uit haar handen. Haar partner, Danny Katz, is schrijver. Ze hebben verschillende keren samengewerkt. Hun kinderen zijn een bron van inspiratie voor hen.

Het boek Becca’s ooglapje

Becca, ze heet eigenlijk Rebecca, gaat naar een dokter. Ze danst de wachtkamer binnen, maakt een paar tekeningen, schrijft haar eigen naam en die van haar hond. Als ze tot zevenenzeventig heeft geteld, is ze aan de beurt. De prik die ze krijgt vindt ze niet erg, maar daarna komt de ogentest.

Met haar linker oog ziet Becca alleen maar vage vlekken. De dokter zegt dat ze een bril moet en hij gaat haar rechter oog afplakken. Dan wordt haar linker oog vanzelf beter. Becca wil geen bril, ballerina’s dragen nooit een bril. Het is moeilijk om een leuke bril te vinden. Becca wil een paars montuur en een roze pleister.

De volgende dag wil Becca niet naar school, ze is bang dat ze gepest zal worden. Gelukkig heeft haar broer Bastiaan de oplossing, Becca mag voor deze ene keer zijn piratenkostuum lenen. Becca gaat zich meteen verkleden, ze maakt een touwtje aan haar pleister vast, zo lijkt het net een ooglapje. Op school zegt Becca dat ze een pleister draagt omdat ze op zoek is naar een geheime schat. Haar beste vriendin Sofie en nog wat andere kinderen helpen haar met het zoeken. In het kringgesprek bedenkt Becca weer iets anders, ze draagt een pleister omdat ze Becca de Speurneus is, ze kan iedereen en alles opsporen. Als ze de trui vindt, die Sofie al een poosje kwijt is, wordt ze bewonderd door de hele klas. In de pauze roept Becca dat ze het Monster met Eén Oog is, ze gromt en rent achter haar klasgenootjes aan. Juf is niet zo blij met monsters. Aan het einde van de schooldag wil de juf dat Becca vertelt waarom ze een pleister draagt. Becca vertelt trots dat ze een lui oog heeft. Rashid, een van haar vrienden, is jaloers op haar.

De tekst en de illustraties

Op de voorkant kun je goed zien waar dit boek over gaat. Becca heeft een roze balletjurkje aan, ze draagt een roze/paarse bril en een roze pleister op haar rechteroog. Becca lacht en ziet er zelfverzekerd uit. Naast haar een hondje. Voor de titel is knalroze gebruikt, grote letters. Op de achterkant van het boek staat een tekening van Becca en haar beste vriendin Sofie. Deze illustratie kom je ook tegen op een van de laatste bladzijdes van het boek. De schutbladen zijn paars van kleur. Op de illustratie net voordat het verhaal begint zie je Becca die oefent met dansen voor een spiegel, ze draagt nog geen bril en pleister. In het boek vind je tekeningen in verschillende formaten. Tekeningen die een dubbele pagina beslaan, een pagina, maar ook verschillende kleine illustraties. Het gaat om zwierige waterverfillustraties. Aan de gezichten die Becca trekt kun je direct zien of ze iets wel of niet leuk vindt. Als er een bril uitgekozen moet worden, kun je aan het gezicht van de moeder zien dat zij zich wat schaamt voor Becca. Er ligt een hele stapel brillen op een tafel en Becca vindt niets leuk. De moeder heeft haar handen in elkaar gevouwen, haar lach oogt zenuwachtig en haar wangen zijn vuurrood. Bij bijna alle illustraties hoort tekst. Korte zinnen en iets van vijf/zes regels per keer. Mogelijk dat je wat woorden moet uitleggen aan jonge kinderen zoals vage vlekken, ballerina’s, montuur, prima ballerina, kostuum, salueren, sierlijk. De tekst leest fijn weg en staat op een frisse witte achtergrond.

Een fragment uit het boek

Becca de Ballerina-Piraat danst het schoollokaal in. ‘Leuke bril! Maar waar is die pleister voor?’ vraagt haar beste vriendin Sofie. ‘Omdat ik op zoek ben naar een geheime schat, maatje.’ Becca laat haar stem zo laag mogelijk klinken. ‘Hé daar, gaan jullie ook mee?’ ‘Ja kap’tein!’ salueren Sofie, Rashid en Emma.

Nawoord van de schrijver

In dit nawoord volgt korte uitleg over Amblyopia of lui oog. Het is een moeilijk naam voor het minder goed zien met (meestal) één oog, doordat dat oog vanaf de geboorte minder gebruikt is. Ongeveer vier van de honderd kinderen onder de zes jaar hebben de afwijking.

Mijn mening

Tijdens een bezoek aan de orthoptist zag ik pleisters hangen die gebruikt worden om een oog af te plakken als een kind een lui oog heeft. De pleisters trokken de aandacht door hun leuke design. Toen ik dit boek bij de bibliotheek zag staan besloot ik het mee te nemen om voor te lezen. In het boek wordt op een leuke grappige manier een onderwerp behandeld wat best moeilijk kan zijn voor een kind. Een bril, een pleister, andere kinderen kunnen er rare opmerkingen over maken. Maar Becca gebruikt haar fantasie en de kinderen vinden de pleister/het ooglapje wel spannend. Het is belangrijk dat kinderen weten dat ze gewoon kunnen spelen en dat ze de pleister niet voor altijd hoeven te dragen. Mijn kinderen hebben geen pleister nodig, maar ze weten nu wel waarom er kinderen zijn die er wel een dragen. Er staan wat moeilijke woorden in, maar die kunnen uitgelegd worden. Goed voor het uitbreiden van de woordenschat. Ik vind dit boek een aanrader voor kinderen vanaf vier jaar.