recensie

Boekrecensie: Marianne krijgt een broertje

Dit boek is een vervolg op het boek De kleine Marianne. Marianne is inmiddels zes jaar en krijgt op een dag te horen van mama Annemiek dat ze een broertje krijgt. Ze vindt het superspannend. Marianne en haar broertje zijn twee van de ongeveer zestienduizend Nederlandse kinderen die door hun moeder zijn afgestaan sinds de invoering van de Adoptiewet in 1956.

Gegevens van het boek

• Tekst: Nicky Clijsen
• Illustraties: Marthi Rentjes
• Uitgeverij: De Witte Uitgeverij
• Jaar: 2009
• Pagina’s: 59
• ISBN: 978 94 6107 002 9
• Genre: kinderboek
• Voor kinderen van zes tot tien jaar (voorleesboek of om zelf te lezen)

Over de schijfster, Nicky Clijsen

Nicky Clijsen, geboren in 1971, is zelf geadopteerd. Haar eerste boek De kleine Marianne gaat min of meer over haar eigen leven. Ze vond dat er wel veel werd geschreven over buitenlandse adoptie maar niet over Nederlandse geadopteerden. Ook de inhoud van haar tweede boek (Marianne krijgt een broertje) loopt parallel met haar eigen leven.

Over de illustrator, Marthi Rentjes

Marthi Rentjes is in 1943 geboren. Als jong kind was ze al dol op tekenen en lezen. Ze kwam in het onderwijs terecht net als haar ouders. Eigenlijk had ze het liefst illustrator geweest maar het kwam er niet van. Pas toen ze oma was, ging haar wens in vervulling.

Het verhaal

Marianne van zes jaar is geadopteerd toen ze zes maanden oud was. Op een dag vertelt haar moeder Annemiek dat Marianne een broertje krijgt. Het jongetje heet Sam en is vier maanden. Over een maand, als de zomervakantie begint, dan komt het broertje bij papa Joris, mama Annemiek en Marianne wonen. Er is al een kamertje opgeknapt voor het kindje, maar nu kunnen de kleertjes en luiertjes in de kast gelegd worden en kan het bedje opgemaakt worden. Marianne vertelt aan haar knuffelbeer hoe spannend ze het vindt om een broertje te krijgen.

Papa Joris en mama Annemiek hebben, net als bij de adoptie van Marianne, eerst moeten praten met heel veel mensen om te kijken of ze wel een goede papa en mama zouden zijn. Marianne vraagt zich af waarom dit nodig is, de moeder van een vriendinnetje heeft een baby in haar buik en moest niet vragen of dat wel mocht. Haar vriendinnetje heeft het hartje van de baby gehoord, Marianne zou het hartje van haar broertje ook heel graag horen voordat ze hem ziet. Maar dat kan niet en dat vindt Marianne jammer, ze is een beetje jaloers op haar vriendin.

Als ze Sam gaan ophalen huilt hij, maar zodra hij Marianne ziet houdt hij op met huilen. Marianne vindt Sam zo mooi, hij heeft net als Marianne blauwe ogen en blond haar en hij heeft een leuk wipneusje. Marianne kan bijna niet geloven dat ze ook zo klein is geweest. Ze gaan eerst langs opa en oma. Alle ooms en tantes zijn er, ook oom Job, de lievelingsoom van Marianne. Hij heeft zijn vriendin meegenomen: Susan.

Op eerste kerstdag horen ze dat de moeder van Susan is overleden bij een ongeluk. Marianne moet huilen als ze eraan denkt dat haar vader ook wel een ongeluk kan krijgen. Die nacht droomt ze over papa’s en mama’s. Marianne krijgt een nieuwe jurk voor de begrafenis, maar ze is boos op mama Annemiek dat ze een zwarte jurk moet nemen in plaats van een roze jurk met rode rozen. Ze zegt dat ze van haar echte moeder wel een roze jurk zou mogen kopen. Dat haar echte moeder veel liever is dan mama Annemiek. Mama Annemiek is erg verdrietig. Na gepraat te hebben met papa Joris krijgt Marianne spijt en gaat het snel weer goedmaken.

De tekst en de illustraties

Op de voorkant zie je een lieve afbeelding van Marianne en haar broertje, ze zitten samen met oom Job en zijn vriendin Susan op de bank. Op de achterkant van het boekje kun je lezen waar het boek over gaat en dat het geschikt is voor kinderen tussen de zes en de tien jaar. Naast elkaar liggende pagina’s horen bij elkaar, op de ene pagina tekst, op de andere pagina een illustratie. Drie keer alleen tekst op naast elkaar liggende pagina’s. De illustraties ogen heel fijntjes, alles is zwart omlijnd en ingekleurd met acrylverf. Bovenaan iedere pagina vind je twee balken, een lichtgele en een paars, boven de balken het paginanummer. Redelijk wat tekst per pagina, tussen de zeven en de zeventien regels per keer. De tekst leest fijn weg, de zinnen zijn niet al te lang.

Mijn mening

De kleine Marianne vonden mijn zoon van zes en ik een heel mooi boek. Toen ik hoorde dat er ook een vervolg was, ging ik direct op zoek in de bibliotheek. Ook dit tweede boekje heeft, net als het eerste boekje, een handig formaat (vijftien bij zeventien centimeter). Mijn zoon laat direct merken dat hij Marianne nog wel kent en dat ze een broertje krijgt, vindt hij als jongen, erg leuk kan ik merken. Bepaalde dingen uit het eerste boek komen terug in dit tweede boek, zoals dat de ouders eerst allerlei gesprekken hebben voordat ze Sam mogen adopteren. Leuk dat ze met Sam voordat ze naar huis gaan, eerst langs opa en oma gaan, waar ook de rest van de familie het ‘nieuwe’ kindje welkom heet in de familie. Dit deden ze bij de komst van Marianne ook. Een moeilijk moment is als Marianne tegen mama Annemiek zegt dat haar echte moeder veel liever is. Gelukkig kan vader Joris goed praten met Marianne zodat zij inziet dat het niet goed is wat ze gezegd heeft en dat moeder Annemiek het er erg moeilijk mee heeft. Het boek heeft een leuk einde als Marianne en Sam gevraagd worden als bruidsmeisje en bruidsjonker op de bruiloft van oom Job en Susan. Net als in het eerste boek zijn de illustraties gemaakt door Marthi Rentjes. Er zijn een paar naast elkaar liggende pagina’s zonder een illustratie, dat vind ik wel jammer. Ik vind ook dit tweede boek een aanrader!