recensie

Boekrecensie: The eye of the world - Robert Jordan

The eye of the world (Nederlandse titel: Het oog van de wereld) is het eerste boek in de fantasy serie The wheel of time (Nederlands: Het rad des tijds) van Robert Jordan. Het rad des tijds draait en bij iedere rotatie van het rad komen het licht en het duister, ofwel het goed en het kwaad, tegenover elkaar te staan.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: The eye of the world (uitgebracht in 1990)
Nederlandse titel: Het oog van de wereld (uitgebracht in 1994)
Auteur: Robert Jordan
Genre: Fantasy
Serie: The wheel of time / Het rad des tijds

Het verhaal

Het leven in het dorp Emond's field gaat zijn gangetje. Iedereen maakt zich op voor het jaarlijkse feest, maar iedereen maakt zich ook een beetje zorgen over de winter die veel te lang aanhoudt en de gewassen die niet willen groeien. De nacht voor het feest wordt het dorp aangevallen door een bende Trollocs, wezens die de mensen in Emond's field alleen uit verhalen kennen en waarvan eigenlijk werd gedacht dat ze helemaal niet bestonden. De drie jongens Rand, Mat en Perrin zijn de enigen die bij de Trollocs nog een wezen zien. Het lijkt gewoon een man op een paard, met een gezicht dat verscholen gaat achter de kap van zijn mantel. Maar er is iets vreemd, want ondanks de harde wind beweegt de mantel van de man niet en behalve Rand, Mat en Perrin heeft ook niemand anders hem gezien.

Het dorp wordt gered door de Aes Sedai (tovenares) Moiraine en de zwaardmeester Lan, die op dat moment gasten in de plaatselijke herberg waren. Moiraine vertelt Rand, Mat en Perrin dat de man op het paard een Myrddraal was, een dienaar van de Duistere, en dat hij het eigenlijk op hen had voorzien. Waarschijnlijk zullen er nog meer aanvallen op het dorp plaatsvinden zo lang zij er zijn, dus moeten ze zo snel mogelijk weg. Wanneer ze voor zonsopkomst willen vertrekken, worden ze gezien door het meisje Egwene en de muzikant Thom en beiden willen per sé mee, met weinig benul van het gevaar waar ze zich in storten. Als het dorp merkt dat er drie jonge jongens verdwenen zijn, samen met de tovenares, gaat Nynaeve, de Wijsheid van het dorp, er achteraan met als doel de jongens terug te brengen. Wanneer zij ze vindt en het belang van hun reis erkent, reist de met het gezelschap mee.

Het eerste doel van de reis is de stad Caemlyn. Onderweg komen ze echter in bijna iedere plaats wel lieden van het Duister tegen en zijn ze continue op de vlucht. Lan overtuigd de rest om te gaan rusten in de verlaten stad Shadar Logoth, waar zelfs de volgers van het Duister niet durven te komen, vanwege andere duivelse krachten die daar aanwezig zijn. Helaas blijkt dit niet meer te kloppen en weten de Trollocs ze ook daar te vinden. Tijdens een chaotische achtervolging in het donker raken ze elkaar kwijt. Rand, Mat en Thom weten op een boot te springen en ze overtuigen de kapitein hen naar de volgende stad te brengen. Ook daar wacht het kwaad hen weer op en Thom offert zichzelf op om een Myrddraal te bestrijden, om de jongens wat voorsprong te geven bij hun vlucht. In iedere herberg die ze verder tegenkomen onderweg naar Caemlyn lijkt wel een vriend van het Duister te zitten die de jongens om wil brengen, maar toch weten ze uiteindelijk heelhuids Caemlyn te bereiken.

Lan, Moiraine en Nynaeve vinden elkaar weer terug en maken zich tot doel de anderen weer te vinden. De magie die Moiraine tot haar beschikking heeft helpt daar goed bij.

Egwene en Perrin zijn na de laatste achtervolging door de Trollocs allebei met hun paard naar de andere kant van de rivier gezwommen. Ze reizen een aantal dagen met een volk mee, maar als ze weer met z'n tweeën zijn worden ze tijdens een ongelukkige confrontatie gevangen genomen door de Kinderen van het Licht. Als ze de hoop al bijna hebben opgegeven, worden ze gered door Lan, Moiraine en Nynaeve.

Uiteindelijk wordt in Caemlyn de hele groep weer herenigd. Maar wanneer Moiraine hoort dat Mat een dolk heeft meegenomen uit de dodenstad Shadar Logoth, ondanks haar waarschuwing, vindt ze dat ze zo snel mogelijk weer verder moeten. De dolk zelf heeft ook duistere krachten en Mat wordt daardoor steeds erger beïnvloedt. Ook werkt de dolk als een soort magneet op Duistere lieden. Dat verklaart waarom die hen in iedere herberg waar ze verbleven wisten te vinden. Rand biecht ook op aan Moiraine dat de Duistere hem en Mat en Perrin in hun dromen bezoekt. Ze hebben dan alledrie dezelfde duistere droom. Moiraine weet nu dat de Duistere al verder is dan ze dacht. Er is geen tijd meer te verliezen. Het gevaar begint nu pas echt...

Persoonlijke mening

Ik vond het een heel mooi verhaal, dat heel goed in elkaar zit. Er zit echt een einde aan het verhaal, dus je kan het als losstaand boek lezen, zonder dat je de andere 12 delen ook moet lezen om eens achter de afloop te komen.
Er is veel aandacht voor het verhaal, er zijn realistische dialogen en ieder personage heeft echt een sterk eigen karakter. Het enige minpuntje vond ik dat de meeste confrontaties met het Duister vrij beknopt beschreven zijn. Hierdoor zijn de scenes waarbij ze zich echt in serieus gevaar bevinden meestal vrij snel voorbij, waardoor het steeds voelt alsof ze er best makkelijk vanaf gekomen zijn.

Ik heb het boek zelf in het Engels gelezen, dus de namen zullen misschien niet helemaal kloppen met de Nederlandse versie. Maar het verhaal klopt uiteraard wel.