Recensie: Oorlogstranen door Lody van de Kamp
Soms kom je een boek tegen dat je raakt. Dit kan zijn omdat het onderwerp je na aan het hart ligt, omdat het mooi geschreven is, omdat het spannend is of simpelweg een combinatie van alleen. Oorlogstranen is een van die boeken die je op meerdere manieren raakt.Gegevens van het boek
ISBN: 9789023992660ISBN10 9023992660
Uitvoering: paperback
Uitgeverij: Mozaïek
Genre: Roman
Blz: 224 pag.
Prijs: € 14,90
Over de auteur
Lody B. van de Kamp (1948) studeerde voor rabbijn aan talmoedscholen in Zwitserland en Engeland. Hij was daarna als rabbijn verbonden aan verschillende orthodox-Joodse gemeenten. Van de Kamp publiceert regelmatig in landelijke en lokale dag- en weekbladen. Ook geeft hij regelmatig spreekbeurten over Israël en het Jodendom. In 2006 debuteerde hij bij uitgeverij Mozaik met Blijf daar, kom niet ! Van de Kamp is fractievoorzitter voor het CDA in stadsdeel Zuider Amstel. De rabbijn is getrouwd en vader van vijf kinderen, waarvan alleen de jongste nog thuis woont.Het verhaal
Lucia, de dochter van een Belgische mijnwerker, is ingetreden in het klooster en heeft daarbij aar geloftes afgelegd. Gaandeweg blijkt echter dat Lucia niet de echte dochter is van het katholieke Belgische gezin. In de oorlog, is zij via het verzet, ondergebracht in het gezin. Oorspronkelijk is zij van Joodse afkomst en haar moeder heeft haar als klein kind afgegeven om het leven van haar kinderen veilig te stellen voor de Duitsers. Haar ouders hebben haar nooit wat over haar afkomst verteld tot Lucia op het sterfbed van haar moeder een broodtrommeltje krijgt met daarin een aantal documenten die haar werkelijke afkomst verraden. Na ontvangst van het trommeltje begint voor zuster Lucia een lange zoektocht naar haar werkelijke herkomst. Tijdens deze zoektocht, jaren na de bevrijding, ontmoet zij mensen die nog altijd verscheurd worden door de oorlog en de gevolgen ervan, hoort zij verhalen over verraad, verzet en opoffering en de kracht van belofte.Fragment uit het boek
Ook het feit dat ze het trommeltje in haar bezit heeft gehouden, bleef lastig. Vanwege haar hechte band met mama heeft ze nooit afstand kunnen doen van dit enige aandenken uit Marcinelle. De betekenis van de brief met de Hebreeuwse letters heeft ze nooit kunnen doorgronden en mama’s laatste woorden zijn een mysterie voor haar gebleven. Het raadselachtige rond dit erfstuk maakte het voor haar des te meer onmogelijk om het trommeltje uit handen te geven. De consequentie daarvan was echter wel dat ze jaar in, jaar uit gekweld werd door schuldgevoelens. Soms werd het haar echt te zwaar. Dankzij veel gebed kwam zij dit soort periodes door, maar het heeft haar leven wel getekend. Maar haar komst naar Amsterdam lijkt er een nieuw hoofdstuk aangebroken in haar bestaan. Temeer omdat moeder-overste haar duidelijk heeft gemaakt dat ze deze overstap als een groot compliment beschouwen kan. “Je weet hoe graag ik je bij ons had gehouden” had de oude non haar toevertrouwd. “Je bent trouw aan je gelofte, doet je werk met zorg en toont diep respect voor de regels in ons klooster. Je leiderschap in de wasserij, de manier waarop je de verpleegsteropleiding hebt afgerond en je inzet voor de plaatselijke parochiezorg heeft onze grootste waardering. Maar er komt voor de zusters van onze congregatie altijd een moment om afscheid te nemen en verder te gaan in onze roeping. Dat ogenblik is nu voor jou aangebroken”.In de pers:
‘Wie nu nog een roman over onderduikende kinderen schrijft, moet een originele invalshoek kiezen. Dat doet rabbijn Lody van de Kamp met ”Oorlogstranen”. De zoektocht van de hoofdpersoon toont een weinig beschreven kant van dit verzetswerk.’ (Reformatorisch dagblad)Oorlogstranen is een indrukwekkend boeiend boek. Het doet je beseffen dat de oorlog niet alleen het leven van de betrokkenen beschadigd heeft, maar dat ook hun nageslacht voor het leven getekend is.(Nederlands Dagblad 09-07-2008)
