recensie

Boekrecensie: Marionet - Daniel Cole

Marionet is het tweede deel in een drieluik, waarin rechercheurs Wolf, Baxter en Edmunds centraal staan. In het eerste boek kreeg het drietal te maken met een seriemoorderaar, die lichaamsdelen van verschillende slachtoffers aan elkaar naaide tot een 'lappenpop'. In Marionet is er een copycat actief, die de moordenaar uit Ragdoll nadoet.

Gegevens van het boek

• Verschijningsdatum: 15 februari 2018
• Genre: Thrillers & Spanning
• Aantal pagina's: 400
• Uitgeverij: Luitingh - Sijthoff
• SBN: 9789024576005, 9789024576012, 9789024580415

Over de schrijver

De Britse Daniel Cole (1983) werkte voorheen als ambulancebroeder. Hij kon deze carrière aan de bekende wilgen hangen toen hij wereldwijd doorbrak met zijn debuut Ragdoll. Hij heeft dit boek in eerste instantie voor zichzelf geschreven, maar werd al snel ontdekt door (inter)nationale uitgevers. Anno 2018 zijn de rechten aan meer dan dertig landen verkocht. In februari 2018 kwam zijn tweede boek uit: Marionet. Dit is het vervolg op Ragdoll. Daniel woont in het Engelse kustplaatsje Bournemouth, waar hij naast het schrijven van zijn boek veel tijd doorbrengt op het strand.

Het verhaal

In Ragdoll speelt rechercheur William Fawkes (Wolf) de hoofdrol. In dit boek is die eer weggelegd voor zijn collega Emily Baxter. Er is anderhalf jaar verstreken sinds de ' Lappenpopmoorden'. Emily Baxter is, na het oplossen van deze zaak, gepromoveerd tot hoofdinspecteur bij de afdeling Moordzaken en Zware criminaliteit. Haar goede vriend en tevens ex-collega Alex Edmunds is verkast naar de afdeling Fraude. Op een dag krijgt Emily federaal bezoek van de twee Amerikaanse agenten Damien Rouche (CIA) en Elliot Curtis (FBI). De aanleiding van dit bezoek is een moord die in New York heeft plaatsgevonden en sterk lijkt op de reeks moorden van de Lappenpopmoordenaar. Er is namelijk een lichaam gevonden dat door middel van kabels is opgehangen aan de Brooklyn Bridge. De linkerarm van het slachtoffer hing los en het woord 'Lokaas' was diep in zijn borst gekerfd. In eerste instantie is Emily er niet van overtuigd dat dit om een copycat gaat, tot er meerdere lugubere moorden plaatsvinden. Vrijwel bij alle slachtoffers is het woord 'Pop' of 'Lokaas' in de borst gekerfd. Samen met de twee Amerikaanse agenten probeert ze de dader van deze gruwelijke moorden op te sporen, waarbij ze ook hulp krijgt van haar vriend Alex.

De cover

Ragdoll viel al erg in de smaak door zijn fraaie cover, die een naald en rode draad toont waarmee het boek aan elkaar genaaid is. De rode draad is ingenaaid in de gelijmde band. Een cover die de inhoud van het boek eer aandoet. De cover van Marionet sluit goed aan bij die van zijn voorganger. Dit keer is er gekozen voor een gele kaft met een blauwe draad.

Marionet is een bloedstollende thriller die leest als een film

Het komt dan ook niet als een verrassing dat zowel Ragdoll alsmede dit boek verfilmd gaan worden voor televisie. De gebeurtenissen wisselen elkaar in rap tempo op, wat de spanning er goed inhoudt.

Humoristische schrijfstijl

Hoewel het hier om een bloedstollende thriller gaat, gebruikt Daniel Cole bij vlagen een humoristische, sarcastische schrijfstijl. De schrijver schroomt niet om tijdens de hardvochtige scènes die zich afspelen donkere humor te gebruiken. Enkele passages uit het boek:

"Loopt hij nou dat liedje van Shakira te fluiten?" vroeg Plant, die inmiddels ernstig twijfelde aan de geestesgesteldheid van de man wiens instructies hij opvolgde.

Terwijl ze het wapen veilig op de buitenmuur gericht hielden, verloor de man heel langzaam het bewustzijn, tot het pistool uit zijn slappe hand viel.
Lennox schoof het in haar holster en glimlachte opgelucht naar haar collega. "Afgezien van de laatste twintig seconden vond ik het nog best goed gaan!"

Door het ruime appartement kroop een koude wind die de weggegooide paperassen en foto's in beweging bracht. Ze liep achter hem aan de regen in.
"Kontje,' zei Rouche.
Wat zeg je?!" Baxters stem had een gevaarlijke klank.
"Geef me een kontje," zei Rouche, "het dak op."

Het boek is niet als karikatuur bedoeld, de humor schreeuwt dan ook niet de boventoon. Centraal staan de snelle acties en plotwendingen,

Goed uitgewerkte personages

Wat zo sterk is aan dit boek, zijn de goed uitgewerkte personages. Het boek wordt vanuit meerdere perspectieven verteld, waar de nadruk op Emily Baxter ligt. Haar sociaal, onhandige karakter en haar scherpe oneliners komen het verhaal zeer ten goede,. Daarnaast leer je ook agent Rouche goed kennen. Zijn personage blijft lang mysterieus. De fragmenten waarin verschillende collega's zijn naam proberen uit te spreken, zijn ook erg geestig.

Marionet doet zijn voorganger eer aan

Het boek is net zo spannend en verrassend als het eerste deel. De originele schrijfstijl en goede personages zorgen ervoor dat je het boek niet meer weg kunt leggen. Al met al schreeuwt Marionet, net zoals zijn voorganger, om een vervolg. Het derde boek is inmiddels ook verschenen (De Wolven).