recensie

Zeven soorten honger – boek van Renate Dorrestein

Renate Dorrestein brengt in 2016 het boek 'Zeven soorten honger' uit, over afvallen van veel te dikke mannen die heel veel geld uitgeven om kwijt te raken dat ze daarvoor betaalden aan te veel, ongezond en onnodige eten. Het legt de zenuw van de afslankindustrie bloot en doet dat op een humoristische wijze. Uiteindelijk gaat het erom dat we allemaal ons brood verdienen met onze business om het leven te kunnen leiden dat ons voorstaat. Je hebt 'haves' en 'have nots' en de wegen van die twee kruisen elkaar af en toe. Ook in 'Zeven soorten honger'.

Zeven soorten honger

‘Zeven soorten honger’ speelt in een exclusief kuuroord aan de kust van Kennemerland. De zee is twee kilometer van het prachtige huis verwijderd, maar is er bij tijden te ruiken. Het huis is ingericht als luxe kuuroord voor mannen die veel te dik zijn. De gasten bepalen zelf hun gewicht dat ze na de behandeling willen wegen en als ze dat niet halen dan staat daar een fikse boete op. Ze zijn dan een netto jaarinkomen kwijt, dat als borgstelling is overgemaakt. Die dure stok achter de deur helpt en elke cliënt gaat met zijn streefgewicht de deur uit. Uitbaters van het kuuroord zijn Nadine en Derek Ravendorp, een echtpaar dat tegen de zestig loopt en een gelukkig huwelijk heeft. Toch zijn er zaken die ze niet met elkaar kunnen delen. In het kuuroord, waar alleen obese mannen worden behandeld, raken medewerkers en cliënten van slag als er van protocollen wordt afgeweken. Allereerst komt er een dakloze man in het huis wonen. Hij is aangereden door Nadine en uit schuldbesef neemt ze hem mee naar het kuuroord. Dat loopt min of meer uit de hand. Dan komt er ook nog een dikke vader die zijn vijftienjarige dochter met anorexia meeneemt. Dat past niet goed tussen de obese mannen. Door die zaken en nog meer brokkelt het levenswerk van Nadine en Derek onder hun handen af.

Research

Wie zich al lezend door het boek hapt, of al happend door het boek leest, ontdekt dat Renate zich goed heeft ingelezen in de materie. Ze weet over koken en voedselbereiding en schotelt de lezer in het verhaal tussen neus en lippen een serie woorden voor die allemaal een andere manier van bereiden betekenen. Als lezer weet je door dit boek weer wat een verschillende bereidingswijzen er bestaan. Het is heerlijk om zo'n begrippenreeks te lezen. Ook heeft Renate zich goed in het onderwerp anorexia verdiept en verwerkt die kennis in het verhaal. Zonder betweterigheid vlecht ze feiten, meningen en observaties over obesitas, eten, niet-eten en anorexia in het verhaal. Zelfs de verschillende manieren om een maagverkleining te laten doen komen aan de orde. In het boek staat over die onderwerpen geen flauwekul, maar ze zijn er schijnbaar achteloos in verwerkt. Daarmee is het boek niet alleen onderhoudend, maar ook leerzaam.

Week

Het boek is ingedeeld in zeven hoofdstukken, voor elke dag van de week één. Het begint op maandag en eindigt op zondag. Die hoofdstukken zijn weer verdeeld in vijf sub-hoofdstukken. Alleen de laatste dag kent er zes. In het zesde deel van de laatste dag wordt duidelijk hoe het afloopt met de hoofdfiguren en hun levenswerk.

Renate Dorrestein

Renate Dorrestein is in 1954 geboren in Amsterdam in een rooms-katholiek gezin, met een vader die advocaat was en een moeder die voor haar huwelijk had gewerkt als onderwijzeres. Ze groeide op in Amstelveen. Renate begon als klein meisje al met schrijven. Ze is verslaggeefster geweest en reisde voor die baan de hele wereld over. In 1977 ging ze freelance schrijven en schreef onder meer provocerende columns en artikelen voor Onkruid, Het Parool, De Tijd, Opzij en Viva. Haar romandebuut kwam in 1983 uit: ‘Buitenstaanders’.

Renate Dorrestein overleed op 4 mei 2018 in haar woonplaats Aerdenhout.

Anna Bijns Stichting

In 1986 was ze een van de oprichters van de Anna Bijns Stichting die ‘de vrouwelijke stem in de letteren’ in het zonnetje wil zetten.

Annie Romein-prijs

Het is een actieve schrijfster die vóór het boek ‘Zeven soorten honger’ meer dan 30 boeken op haar naam heeft staan die menig literaire prijs hebben gewonnen. Voor haar gehele oeuvre ontving ze in 1993 De Annie Romein-prijs. Ze schreef al eens het Boekenweekgeschenk (1997) en Boekenweekessay (2008).

ME

Renate kreeg in de jaren 80 ME en dat heeft tien jaar haar leven beheerst. Ze schreef er het boek ‘Heden ik’ over in 1993. In 1988 schreef ze ‘Het perpetuum mobile van de liefde’ over de zelfmoord van haar zus. Beide gebeurtenissen hebben een grote impact op haar leven gehad en moesten verwerkt worden in een boek.

Inspiratie

Renate Dorrestein haalt haar inspiratie uit van alles en nog wat. Een klein krantenberichtje kan al het begin zijn van een nieuwe roman. Ze is een bewonderaar van de Amerikaans schrijver Kurt Vonnegut, die in zijn boeken sciencefiction paarde aan zwarte humor. Renate heeft er ook een handje van een dot zwartgalligheid satire in haar verhalen te verwerken. Haar onderwerpen gaan onder meer over het feit dat het heel moeilijk is om fatsoenlijk te blijven als de omstandigheden onfatsoenlijk worden. Onfatsoenlijke omstandigheden en de reacties van haar personages daarop vormen het vermakelijke verhaal dat ze soms tientallen keren overschrijft en herschrijft alvorens het naar de uitgever en drukker gaat.

Zetfout

In elk boek staat er één en het is de kunst om hem te vinden. In ‘Zeven soorten honger’ staat hij in de paperbackversie van de vierde druk augustus 2016 op bladzijde 80. Er staat: “En enkel om zíjn eer te redden heeft ze natuurlijk tegen Joey heeft gezegd dat hij haar neef is.” Er staat twee keer ‘heeft’ en het had er in een van de eerdere herdrukken wel uitgehaald kunnen worden, maar is blijven staan. Speciaal om de lezer scherp te houden.

Vermakelijke roman

Dorrestijn schrijft vermakelijk. Het zijn heerlijke boeken voor mee op vakantie, omdat ze niet al te zware kost bevatten en heerlijk zijn geschreven. De schrijfster verwerkt scherpe observaties in haar verhalen, die uit het dagelijks leven lijken gegrepen en toch altijd een absurde twist hebben. De absurditeit is ook nog eens vermakelijk geschreven. Je voelt als het ware dat de schrijfster achter haar toetsenbord heeft zitten grinniken om wat ze nu weer heeft bedacht. Het schrijfplezier spat van de bladzijden en dat levert leesplezier voor de lezer op. Enkele titels die bijzonder veel vakantieleesplezier of leesplezier in het algemeen kunnen brengen zijn:

• Buitenstaanders
• Een nacht om te vliegeren
• Het hemelse gerecht
• Ontaarde moeders
• Verborgen gebreken
• Een hart van steen
• Zonder genade
• De leesclub
• De stiefmoeder
• Weerwater

Zeven soorten honger

• Renate Dorrestein
• Uitgeverij Podium Amsterdam
• ISBN 9789057598012
• Eerste druk juni 2016