recensie

Allegiant van Veronica Roth

Een lach, een rode gloed op mijn wangen en een traan. Geen enkele auteur heeft me in drie boeken zoveel emoties laten beleven als Veronica Roth in haar trilogie Divergent. Allegiant is de hekkensluiter van de trilogie en wat voor een! Heldendaden, verlies, verandering en strijd, alles zie je terug in dit laatste deel van de Divergent Trilogy.

Allegiant

• Engelse titel: Allegiant
• Nederlandse titel: Samensmelting
• Schrijfster: Veronica Roth
• ISBN10: 0062287338
• ISBN13: 9780062287335
• Genre: Toekomst Roman (fictie)
• Bladijdes: 544

Veronica Roth en Allegiant

'I will miss her, that Tris voice in my head. But I’m so, so proud of her strength,' zei Veronica Roth over het einde van haar boekenserie.

Nadat Roth in 2013 klaar was met het schrijven van het laatste deel van de trilogie (Allegiant) kreeg ze tonnen kritiek over zich heen. Van huilende meiden tot woeste berichtjes op haar blog, alles kwam voorbij en alles las ze ook. Op haar jaren aan de Northwestern University had ze geleerd haar mond dicht te houden als ze kritiek over haar teksten kreeg omdat tegenargumenten geven nutteloos is, aangezien de lezer het hoogste woord heeft.
Zelf zegt ze dat ze juist heel gelukkig is met het einde van de boekenreeks, juist omdat het de kracht van Tris benadrukt.

Over Allegiant

De uit facties bestaande maatschappij die Tris voor haar hele leven als waarheid beschouwde is verwoest door geweld, machtsstrijd en aangedaan door verliezen en verraders. Wanneer Tris de kans krijgt de wereld achter die waar ze nu in leeft te mogen ontdekken is ze er klaar voor. Ze hoopt daar een nieuw leven op te kunnen bouwen met Tobias zonder leugens en pijnlijke herinneringen.
Maar is de 'nieuwe wereld' wel zo nieuw als ze denkt? Wat als het allemaal nog ingewikkelder blijkt te zijn dan dat het binnen de stad was? Ze zal een aantal van de moeilijkste beslissingen moeten maken die ze tot nu toe in haar jonge leven heeft gehad.

Fragment uit het boek

“She taught me all about real sacrifice. That it should be done from love … That it should be done from necessity, not without exhausting all other options. That it should be done for people who need your strength because they don't have enough of their own.”

Mijn eigen mening

Het boek begon voor mij ietwat verwarrend omdat ik door onoplettendheid niet had gezien dat het laatste deel van de divergent trilogy opeens werd verteld vanuit twee perspectieven (dat van Tris en dat van Tobias). Nadat ik een paar hoofdstukken gelezen had begon ik hieraan te wennen en het maakte het boek (en vooral het personage Tobias) nog interessanter.
Tobias leek opeens een zachte, zorgzame kant te hebben, een kant die je niet achter de schijnbaar gevoel- en angstloze jongen gezocht had. Het maakte hem menselijker.

Het boek kwam langzamer op gang dan de vorige twee: geen directe actiescènes maar in plaats van daarvan ontstond er duidelijkheid over de eerste twee boeken. De vragen 'Hoe zijn de facties ontstaan? en 'Waarom kunnen deze een oorlog bestrijden?' maar ook de vraag 'Wat bevindt zich buiten de hekken van de stad?' worden hierdoor beantwoord.

Toch wekten de antwoorden op die vragen bij mij een soort teleurstelling op. De magie was een soort van verdwenen en de wereld waar ik zo graag mijn dagen had willen doorbrengen was opeens verdwenen. Ik had het gevoel dat ik te direct werd wakker gemaakt na een heerlijke droom.

De relatie van Tris en Tobias voelde in dit deel gezonder aan dan hoe het met de relatie gesteld was in Insurgent.

Het einde van het boek had niemand, denk ik, aan zien komen. Ondanks dat ik geen emotiemens ben heb ik op het einde van het verhaal toch een paar tranen van mijn wangen moeten vegen. Nadat ik de laatste pagina had omgeslagen bleef ik toch ietwat gedesillusioneerd achter, opeens was alles voorbij. Geen facties meer, geen Tris en Tobias, niet meer kunnen vluchten naar een van de vijf facties. De trilogie had me echt vastgegrepen en niet meer losgelaten.

'Fascinerend' is het woord waarmee je de trilogie het beste kan omschrijven.