recensie

Recensie: Edith Eri Louw – Ravens Imperium

Ravens Imperium is de indrukwekkende fantasyroman waarmee de Nederlandse schrijfster en redactrice Edith Eri Louw haar debuut als schrijfster voor volwassenen maakte.

Boekgegevens

• Auteur: Edith Eri Louw
• Titel: Ravens Imperium
• Uitgeverij: Uitgeverij M
• Jaar van verschijning: 2001
• Aantal pagina’s: 640

Over Ravens Imperium

Proloog

Ravens Imperium opent met een proloog, waarin het land Magor wordt geïntroduceerd. In de geschiedenis van Magor heeft het land onderdak geboden aan vele vluchtelingen uit de buurlanden Caronië en Perfor. Een van de recente vluchtelingen is Ragna, een zwaar mishandeld meisje waarvan men dacht dat zij de reïncarnatie van de gevreesde Eskigal of Sterre Dragon was. Ragna gelooft dit en worstelt met haar ideeën over goed en kwaad. Als de verhoudingen tussen Magor, Caronië en Perfor steeds slechter worden en de oorlog heviger wordt trekt Ragna er 's nachts in haar eentje op uit. Ze doodt de in het Zuidoeverbos aanwezige soldaten van het Caronische leger, maar komt daarbij zelf ook om het leven. De bestuurster van Magor, Tir Bronagh ziet nog maar één manier om Magor tegen de buurlanden te beschermen, namelijk door het land te omringen met een ondoordringbaar moeras.

Het verhaal

Het eigenlijke verhaal begint in het Cultureel Archeologisch Museum, waar projectleider Raven Rafferty geconfronteerd wordt met de door O'Heaney bewerkstelligde terugkeer van haar voorgangster. Corinthe Zuiderling heeft het museum destijds plotseling verlaten en in slechte staat achtergelaten, en Raven is dan ook allerminst blij met deze terugkeer. In de voorbereidingsfase voor een nieuwe tentoonstelling ontdekt Raven een boekje dat haar inspireert. Als ze om meer informatie vraagt ontvangt ze een pamflet over Magor en komt ze in contact met Hinde Tirra Nùc, die later een vluchteling uit Magor blijkt te zijn. Samen met andere gevluchte Magorianen heeft zij buiten Magor gezocht naar manieren om het land te bevrijden van het door Tir Bronagh aangelegde, steeds groter wordende moeras, maar deze zoektocht is niet succesvol gebleken. Het grootste deel van de gevluchte Magorianen heeft zich inmiddels neergelegd bij een leven in de ondergrondse gangen van Perforstad. Onder hen bevindt zich ook Dawn, de doodgewaande ex-leerling van O'Heaney die hem tijdens een veldexpeditie op diefstal betrapte en zich op haar vlucht bij de Magorianen heeft aangesloten. Dawn is de schrijfster van de boekenreeks die Raven als basis voor de nieuwe tentoonstelling gebruikt. Raven heeft, deels in het kader van de nieuwe tentoonstelling en deels uit persoonlijke interesse, steeds meer contact met Dawn, Hinde en andere Magorianen. Hinde ziet in haar (voor de zoveelste keer) de mogelijke verlosser van het Magoriaanse rijk en begint haar te onderwijzen in magie en in de geschiedenis van Magor.

Hoewel de eigenzinnige en sarcastische Raven het museum met haar vernieuwende en intuïtieve werkwijze tot grote bloei heeft gebracht, blijft Corinthe vasthouden aan haar conservatieve denkbeelden. In het geheim bouwt zij een vernietigend virus in in het computernetwerk, welke de voor de tentoonstelling gebruikte computerbeelden op de openingsdag van de voorstelling zal wissen. Daarnaast werkt ze aan een alternatieve, conservatieve tentoonstelling die de plaats van Ravens tentoonstelling dan zal kunnen innemen.

Tijdens de opening van de nieuwe tentoonstelling breekt de chaos uit, onder andere door het computervirus en een schietpartij in de tentoonstellingsruimte. Raven verdwijnt en niemand weet waar zij gebleven is. Ravens vrienden en collega's Fianne, Luuk en Clovis komen op het spoor van Hinde en de andere Magorianen en raken ongewild betrokken bij Ravens nieuwe levensdoel. Kunnen zij hun vriendin overhalen terug te keren naar haar gewone leven, of kiest Raven voor de Magorianen? En zou zij daadwerkelijk de verlosser van Magor zijn?

Mijn mening

Ravens Imperium is één van mijn favoriete boeken. Ik vind het een meeslepend verhaal waarin magie een ondergeschikte rol speelt en gebruikt wordt om de achterliggende boodschappen te versterken. De personages zijn goed uitgewerkt en levensecht en met hun denkbeelden, levenswijzen en handelingen reflecteren zij niet alleen op de verhaalwereld, maar ook op de wereld zoals wij die kennen. Heel knap debuut.

Het einde van het verhaal had iets meer uitgewerkt mogen worden. Gelukkig circuleert er op internet een door Edith Eri Louw geschreven epiloog waarin het einde toegelicht wordt en is in 2006 het los te lezen De Bron uitgekomen, waarin onder andere te lezen is hoe het zo'n vijfentwintig jaar later met Magor, en met de dochter van Corinthe Zuiderling, gaat.