recensie

Zeven dagen zonder van Monika Peetz: boekrecensie

Zeven dagen zonder van Monika Peetz: boekrecensie Zeven dagen zonder – De dinsdagvrouwen gaan detoxen gaat over vijf vriendinnen die samen naar een kasteelhotel gaan om er te onthaasten, ontslakken en af te vallen. Alle vijf nemen ze zo hun eigen problemen mee en die leiden tot misverstanden, strijd en slapeloze nachten: een stortvloed aan relationele verwikkelingen inclusief een vaderschapstest, een bezemkastaffaire en activiteiten als luchtzagen, hooibaden, onthouding en nordic walking passeren de revue. Zeven dagen zonder is de tweede roman van de in Amsterdam wonende Duitse schrijfster Monika Peetz die debuteerde met de roman De dinsdagvrouwen. Zeven dagen zonder is het vervolg en gaat over dezelfde vijf vriendinnen uit Keulen. Ook het verhaal in deze roman is afwisselend geschreven vanuit het gezichtspunt van Eva, Judith, Caroline, Estelle en Kiki. Zo is een van de vrouwen op zoek naar haar vader, de ander weet niet zeker of haar partner de vader van haar kind is en een derde heeft een geheime verhouding met haar bijna ex-echtgenoot.

Wie de roman nog niet (helemaal) gelezen heeft, doet er wellicht verstandig aan om niet alles uit deze samenvatting ervan te lezen…

De dinsdagvrouwen

De dinsdagvrouwen zijn de vijf vriendinnen Eva, Judith, Caroline, Estelle en Kiki die elkaar elke eerste dinsdag van de maand zien in het Franse restaurant Le Jardin van Luc. Daarnaast gaan ze één keer per jaar samen een paar dagen op reis. Dit jaar nemen ze, op initiatief van Eva, het besluit om samen een week te gaan onthaasten, ontslakken en afvallen. Hiervoor reizen ze af naar het afgelegen kasteelhotel Achenkirch om daar lichaam en geest in balans te brengen. Zeven dagen zonder afleiding: zeven dagen geen telefoon, geen internet, geen mannen, geen familieverplichtingen en geen werkdruk. Helaas ook zeven dagen zonder eten. Maar dit blijkt vooral in theorie te gelden. De starre regels, knagende honger en de meegereisde problemen leiden als vanzelf tot steeds weer nieuwe uitvluchten en het ondermijnen van uiteindelijk iedere kuur. Eva staat de zwaarste beproeving te wachten: achter de dikke vestingmuren van Achenkirch gaat ze op zoek naar haar vader. Na zeven dagen waarin de (onderlinge) relaties van de dinsdagvrouwen en die met een aantal dorpsgenoten danig onder spanning zijn komen te staan, ontdekt ze echter dat je bepaalde familiegeheimen beter kunt laten rusten.

Judith

In het eerste boek, De dinsdagvrouwen, stond het leven van Judith centraal. Zij ging met haar vriendinnen Eva, Caroline, Estelle en Kiki naar Frankrijk om daar samen de Sint Jacobsroute te lopen. Deze wandeling van Narbonne Plage naar Lourdes is het laatste deel van de pelgrimsroute die haar overleden man Arne niet meer heeft kunnen voltooien. Tijdens deze tocht gebeurt er veel en leren de vijf vriendinnen elkaars geheimen kennen. Judith die na het overlijden van Arne haar baan als secretaresse heeft opgezegd, blijft na de pelgrimstocht nog vrijwilligerswerk doen voor zieke pelgrims. Eenmaal terug in Keulen neemt Luc haar voor vier dagen in de week aan als serveerster.

Eva

In Zeven dagen zonder draait het om Eva die op zoek gaat naar haar vader. Zij wil eindelijk wel eens weten wie de man is die haar verwekt heeft bij haar destijds zestienjarige hippiemoeder. Ze heeft nooit geweten wie haar vader is, omdat haar moeder haar dit niet wil vertellen. Zijn spoor leidt naar een afgelegen kuuroord in Achenkirch. Eva neemt voor het jaarlijkse uitje van de dinsdagvrouwen haar vriendinnen mee om er, naast het vinden haar vader, samen een detoxkuur te ondergaan. Gedurende de week in het kuuroord komen er opnieuw geheimen van de vriendinnen aan het licht. De grote vraag blijft of Eva in het hotel vindt waar ze naar op zoek is.

Caroline

Caroline is na de pelgrimstocht bij haar overspelige echtgenoot weggegaan. Ze maakt een nieuwe start in een nieuw huis en probeert ook een nieuwe man in haar nieuwe leven toe te laten. Ondertussen blijft ze worstelen met haar gevoelens voor Philipp. Na de pelgrimstocht heeft ze al vrij snel Judith vergeven voor het overspel met haar echtgenoot, waarna ze het uiteindelijk ook Philipp lijkt te vergeven. Al loopt ze na Judith ook nog een volgende minnares van hem tegen het lijf, Caroline blijft het moeilijk vinden om haar leven met Philipp los te laten.

Estelle

Zoals gewoonlijk is het wederom Estelle’s luxe leventje dat nauwelijks verandert. Ze kan het zich als rijke apothekersvrouw nu eenmaal permitteren om geen echte baan te hebben en rotklusjes te delegeren. Toch heeft ook zij af en toe last van stress. Vooral nadat ze zich tegen beter weten in heeft laten strikken om bij het liefdadigheidsgala van de golfclub een verantwoordelijke taak op zich te nemen, staat Estelle onder hoogspanning. Alleen al de vraag wat ze op die avond moet dragen vergt het uiterste van haar zenuwen.

Kiki

Kiki’s souvenir van de pelgrimstocht is dochter Greta en sindsdien deelt zij met Max Thalberg bed, tafel, huishouden en geldzorgen. Max is niet alleen veel jonger dan haar, maar ook nog eens de vader van haar baas. Ex-baas, want haar relatie met Max kostte Kiki haar baan. Terwijl Max zijn afstudeerscriptie combineert met de zorg voor Greta, is Kiki wanhopig op zoek naar een nieuwe baan. Een sollicitatiegesprek is dan ook de reden dat zij een dag later, nog steeds werkloos, in Achenkirch arriveert. Met haar carrière als ontwerpster komt het uiteindelijk wel goed, maar dan wordt Kiki plotseling geconfronteerd met het feit of Max wel echt Greta’s vader is.

De dinsdagvrouwen gaan detoxen

De dinsdagvrouwen kennen elkaar inmiddels zestien jaar en al die jaren komen ze elke eerste dinsdag van de maand samen in het Franse restaurant Le Jardin van Luc. Aanvankelijk hadden ze niets anders met elkaar gemeen dan elk hun eigen wens om aan het Institut Français in Keulen Frans te leren. In de loop der jaren zijn ze een hechte vriendinnenclub geworden die stormen, rampspoed en een pelgrimstocht naar Lourdes hebben overleefd. Het viel niet altijd mee om met alle vriendinnen door één deur te kunnen, maar toch is hun vriendschap steeds weer sterk genoeg gebleken.

Eva, huismoeder met vier kinderen, is na de pelgrimstocht weer als arts gaan werken waardoor ze dagelijks door een enorme takenlijst en de zesvoudige agenda van haar gezin heen moet. Helaas had het water uit de heilige bron van Lourdes haar echtgenoot Frido niet in een keukenprins getransformeerd en haar drie pubers en gewillige tienjarige niet in gewillige hulpjes in de huishouding. Toch weerhoudt dit alles haar er niet van om de maandelijkse dinsdagavond met haar vriendinnen over te slaan.

Het is vijftien maanden na de pelgrimstocht en de eerste dinsdag van de maand. Doordat haar moeder vlak van tevoren van de keldertrap valt en in het ziekenhuis belandt, gaat het Eva toch niet lukken om naar Le Jardin te komen. Overigens is geen van de vriendinnen daar, met uitzondering van Judith. Maar Judith heeft dan ook geen gezin, partner of veeleisende baan. Haar enige metgezel is het schuldgevoel over haar minder fraaie aandeel in het mislukken van Caroline’s huwelijk. Ook al bleek zij niet Philipp’s enige en ook niet zijn laatste minnares te zijn geweest. Caroline compenseert Philipp’s affaires door extra veel te werken en zat dan ook als succesvol advocate nog met een cliënt in gesprek op het tijdstip dat ze eigenlijk met haar vriendinnen zou dineren. Estelle die twijfelt of Caroline naast het vele werken wel doorheeft dat ze van Philipp gescheiden is, lukt het zelf ook niet om haar afspraak in Le Jardin na te komen doordat haar bezigheden bij de golfclub haar enorm hebben opgehouden. Ook Kiki heeft er moeite mee om balans in haar leven te vinden. Het zoeken naar een baan, de chronische geldproblemen en de zorg voor Greta slokken haar helemaal op. Wanneer Judith aan een lege tafel in Le Jardin zit, ziet ze uiteindelijk op haar telefoon dat ze vier berichtjes heeft gemist: van elke vriendin één. De dinsdagvrouwen komen deze eerste dinsdagavond van de maand niet samen.

Wanneer Regine in het ziekenhuis verblijft, gaat Eva in het huis van haar grootouders op zoek naar informatie over haar afkomst. Wanneer ze in het stof van het verleden en de paperassen uit Regine's jonge jaren duikt, komt ze bij elk document dichter bij het tijdstip van haar verwekking. Een eerste aanwijzing is een brief waarin haar vader zijn baas Anton Dorsch bedankt voor Regine's leercontract. Destijds vonden veel ondernemers het hun taak om ook buiten het werk om voor hun werknemers te zorgen. De sociale betrokkenheid van Anton Dorsch richtte zich vooral op de kinderen van zijn arbeiders en ander personeel. De door hem opgerichte instelling in Frankenland werd geleid door zijn zus. Op 1 januari 1965 begon Regine in het door de fabriek opgerichte herstellingsoord voor kinderen in kasteel Achenkirch een opleiding tot hulp in de huishouding. Maar na enige tijd komt de klap: Regine die op dat moment amper zestien jaar oud is, raakt zwanger. Halverwege de jaren zestig betekende dat moreel bankroet en maatschappelijk isolement ineen: “Een dusdanig verdorven persoon”, ging directrice Frieda Dorsch in haar ontslagbrief tekeer, “kan onmogelijk de omgang met onze patiëntjes worden toegestaan”. Met pek en veren moest Regine Achenkirch verlaten en terugkeren naar haar ouderlijk huis. Op 22 januari 1966 werd Eva geboren. Op haar geboortebewijs ontbrak iedere aanwijzing naar haar vader. Wanneer Eva de ordner met brieven en ansichtkaarten van Regine uit Achenkirch weer terug in de zolderkast zet, valt haar oog op een envelop die naar achteren was gegleden. Deze brief is aan haar oma gericht: A.u.b. doorgeven aan mevr. Regine Beckmann. Op een vervaagde poststempel was het jaartal nog leesbaar: 1993. In de envelop zaten drie zwart-witfoto’s uit Regine’s tijd in Achenkirch en een ansichtkaart van een burcht die hoog boven een dorp uitrees. “Dit kan geen toeval zijn, lieve Regine”, stond op de achterkant in een zelfbewust en hoekig mannenhandschrift. “Ik ben terug op kasteel Achenkirch, op de radio zingt Doris Day en Emmerich brengt ladingen oude foto’s voor de subsidieaanvraag. En plotseling zit jij weer in het raam. Heb je zin om naar onze nieuwe oude burcht te komen kijken? Ondanks alles wat er is gebeurd? Perhaps, perhaps, perhaps. Lieve groeten van Leo”. Eva had geen idee of haar moeder deze brief ooit had ontvangen. Wel weet ze zeker dat als ze er nog achter wil komen wie haar vader is, ze moet afreizen naar kasteel Achenkirch. Haar vier vriendinnen hebben zo allemaal hun eigen redenen om met haar mee te gaan. Estelle heeft een nieuw mantelpakje van Chanel dat haar te klein is en zij hoopt hier na het detoxen in te passen. Bovendien kan ze wel wat ontspanning gebruiken nu ze zoveel stress heeft. Judith wil helemaal tot zichzelf komen en denkt dat dit in kasteel Achenkirch wel lukt. Caroline heeft vooral tijd voor haarzelf nodig om na te denken of zij een man in haar leven wil en zo ja, welke dat dan zal moeten zijn. Een weekje weg van werk en privé moet daarbij wel helpen. Kiki moet een weg vinden om naast het moederschap haar carrière als ontwerpster weer op te starten, nu ze ervoor heeft gekozen om met Max verder te gaan.

Eva, Judith, Caroline en Estelle reizen samen af naar Achenkirch. Kiki volgt een dag later in verband met alweer een mislukt sollicitatiegesprek. Via de plaatselijke herberg arriveren ze in kasteel Achenberg waar voor alle dinsdagvrouwen een week van afzien begint, voor een ieder op haar eigen manier. Ze maken al snel kennis met Leo, die min of meer de leiding van de detoxweek heeft, en zijn partner die ook veel inbreng heeft. De eerste ontmoetingen met de andere deelnemers verlopen enigszins stroef: het zijn zeer uiteenlopende persoonlijkheden waaronder een betweterig echtpaar, een typische combinatie van moeder en dochter, een doelloze ex-chauffeur en een meervoudig gepeste vrouw. Stuk voor stuk brengen ze allemaal hun eigen bagage, verwachtingen en doelen mee. Aan het einde van een week detoxen zijn ze allemaal veranderd, de meesten positief. In ieder geval hebben ze elkaar beter leren kennen en, nog belangrijker: zichzelf!

Judith gaat helemaal op in het programma van kasteel Achenkirch. Ze kan zich helemaal vinden in de oefeningen, pakkingen, maaltijdvervangers enzovoort. Ze doet gedreven aan alle sessies mee. Ook gaat ze regelmatig op stap voor nordic walking en hierin in ze erg fanatiek. Tegen het einde van de week heeft ze een innige relatie met Leo’s partner, al wordt het niemand inclusief haarzelf duidelijk wat voor relatie dit precies is. Wel heeft ze voor het eerst een noemenswaardig doel in haar leven.

Caroline wordt er door haar vriendinnen van verdacht dat ze een verhouding, of tenminste een aanbidder, heeft. De dinsdagvrouwen hebben haar sinds de pelgrimstocht niet meer zo gelukkig gezien. Caroline straalt gewoon! Haar vriendinnen blijken gelijk te hebben. Echter is de nieuwe man in haar leven niet de man met wie ze ooit een date had, maar Philipp. Caroline heeft een passionele, maar geheime relatie met haar ex-man. Zij nodigt hem dan ook uit voor het afscheidsdiner op de laatste avond in kasteel Achenkirch. De opnieuw verliefde Philipp arriveert al eerder. Niemand begrijpt hun hereniging. Caroline zelf uiteindelijk ook niet meer.

Estelle heeft de grootste moeite om zich aan het detoxen aan te passen. Zelfs na de pelgrimstocht is zoiets als minder luxe nog steeds een groot struikelblok voor haar. Toch is ze aan het einde van een week kuren precies genoeg kilo’s kwijtgeraakt om in haar nieuwe mantelpakje van Chanel te passen. Daarnaast heeft Estelle hoofdzakelijk een groot aandeel gehad in het oplossen van de problemen van de andere dinsdagvrouwen. Caroline en Judith, maar vooral Kiki en Eva hebben veel aan haar hulp, steun en kennis gehad.

Kiki is halverwege de week min of meer met Max en Greta herenigd. Max is haar met een geleende auto achterna gereisd om samen met Greta hun intrek te nemen in de plaatselijk herberg. Ze hebben regelmatig contact, totdat er ineens twijfel ontstaat over de biologische vader van Greta en de bom barst. Kiki regelt een vaderschapstest en telt de dagen tot de uitslag af. Ondertussen krijgt ze in de keuken vast voedsel, ook met permissie van Leo als hij erachter komt dat ze moeder is.

Eva wringt zich in allerlei bochten om achter de identiteit van haar vader te komen. Zo hoort ze Emmerich, onder meer de tuinman, uit en duikt ze in zijn fotoarchief voor beelden uit de tijd dat haar moeder Regine in kasteel Achenkirch verbleef. Ook Roberta, de schoonzus van Emmerich én eigenaresse van de herberg wordt min of meer onder druk gezet. Eva denkt dat Leo haar vader is en de vele informatie die ze van hem loskrijgt doet haar dagenlang ook niet anders geloven. Dan komt er een telefoontje van Regine: ze heeft achterhaald waar Eva is en ze vermoedt ook waarmee ze bezig is, wat haar alles behalve blij maakt. Hierdoor ontdekt Eva in één klap dat Leo destijds wel gevoelens voor haar moeder had, maar niet haar vader is. Door adequate hulp van Estelle en Caroline komt Eva er achter dat Henry Schmitz haar vader is: oude en vertrouwde buurman van oma Lore, opa Erich en Regine én jarenlang gelukkig getrouwd met oude vertrouwde buurvrouw Olga Schmitz. Met gemengde gevoelens keert Eva huiswaarts. Haar doel is bereikt: ze weet wie haar vader is, maar tegelijkertijd twijfelt ze of ze wel iets met deze informatie moet doen.

Het boek eindigt met het liefdadigheidsgala van de golfclub, dat perfect door Estelle is georganiseerd; ze schittert er in haar nieuwe mantelpakje van Chanel. Judith begint aan een nieuw deel van haar leven, het zelfverzekerde deel. Kiki is aanwezig met Greta en Max, de vader van haar kind zoals uit een door Max aangevraagde versnelde versie van de vaderschapstest bleek en netwerkt er succesvol voor een baan. Caroline pronkt met haar date, die niet Philipp is. Het gala wordt muzikaal opgeluisterd door de band Schmitz & Friends, de garageband die Henry Schmitz na zijn pensioen samen met drie oud-collega’s had opgericht en waarvoor Olga Schmitz de outfits verzorgd. De Schmitz hebben zich in de loop der jaren als goede buren én als trouwe vrienden getoond. Eva heeft besloten dit zo te houden, omdat ze van mening is dat je sommige familiegeheimen nu eenmaal beter kunt laten rusten.

Monika Peetz

De schrijfster van Zeven dagen zonder, Monika Peetz, werd in 1963 geboren in Duitsland. Ze studeerde germanistiek, communicatiewetenschappen en filosofie aan de universiteit van München. Ze werkte op een reclamebureau en een uitgeverij voordat ze redacteur werd bij de Bayerische Rundfunk waar ze jarenlang verantwoordelijk was voor Tatort. Sinds 1998 schrijft ze scenario’s voor films. Momenteel woont ze in Amsterdam.

Recensies

Zeven dagen zonder is een vlot geschreven feel good roman dat een groot vrouwelijk publiek zal aanspreken. Het is een bijzonder leuk en speels boek, waar je in het scenario zit van een banale gebeurtenis in het leven van een aantal vriendinnen die al snel ontspoort tot een confrontatie met de realiteit die ze vaak al te lang niet hebben willen zien. Verwacht geen diepgaande karakterbeschrijvingen van de hoofdpersonen of filosofische gedachtegangen. De types met hun bijbehorende beslommeringen zijn daar te stereotiep voor. Toch verveelt het boek niet. De schrijfster houdt met humor en een lichte spanning de roman tot aan het einde toe vermakelijk, waardoor Zeven dagen zonder - de dinsdagvrouwen gaan detoxen absoluut een aanrader is voor liefhebbers van het luchtige genre.

Een volgend boek over de dinsdagvrouwen: gewenst

Door de fijne schrijfstijl weet Monika Peetz de lezer(es) zo het verhaal in te trekken, dat deze er in een razend tempo doorheen gaat en het nog maar met moeite kan wegleggen. Wat dat betreft mogen er nog meer boeken over de dinsdagvrouwen komen. Want wie is er niet benieuwd wat de toekomst nog meer voor deze vijf vriendinnen in petto heeft?
© 2013 - 2024 America, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
De dinsdagvrouwen van Monika Peetz: boekrecensierecensieDe dinsdagvrouwen van Monika Peetz: boekrecensieDe dinsdagvrouwen is een roman over vriendschap die zowel inspirerend als humoristisch is. Het vertelt het verhaal van v…
De dinsdagvrouwen te hooi en te gras van Monika PeetzrecensieDe dinsdagvrouwen te hooi en te gras van Monika PeetzDe dinsdagvrouwen te hooi en te gras – De plattelandsliefde van vijf vriendinnen gaat verder waar het verhaal van Zeven…
Je lichaam ontgiften en daarmee afvallenJe lichaam ontgiften en daarmee afvallenDetoxen, oftewel in het Nederlands vertaald "ontgiften", is de nieuwe trend in de Verenigde Staten op dit moment en begi…
Detoxen: wat mag je wel en niet eten?Detoxen: wat mag je wel en niet eten?Detoxen staat voor het ontgiften van je lichaam. Gedurende een kortere of langere periode ga je je voedingspatroon flink…

Boekrecensie: “Engelen”recensieBoekrecensie: “Engelen”Annelies Hoornik schreef dit leuke, aardse boek in 2009 en kent inmiddels al meerdere drukken. Het boek met de subtitel…
Review: Quiet – Susan CainrecensieReview: Quiet – Susan CainHet bekendste boek over introversie is ongetwijfeld “Quiet - The Power Of Introverts In A World That Just Can't Stop Tal…
Bronnen en referenties
  • www.bol.com
  • www.bruna.nl
  • www.chicklit.nl
  • Schrijfjutten.wordpress.com
America (66 artikelen)
Laatste update: 02-01-2014
Rubriek: Hobby en Overige
Subrubriek: Boeken
Bronnen en referenties: 4
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.
Artikelen met het label 'Recensies' bevatten naast objectieve informatie ook subjectieve informatie in de vorm van een beoordeling.