recensie

De dinsdagvrouwen van Monika Peetz: boekrecensie

De dinsdagvrouwen is een roman over vriendschap die zowel inspirerend als humoristisch is. Het vertelt het verhaal van vijf vriendinnen die om persoonlijke redenen en vanwege een gezamenlijk doel op reis gaan, maar die eenmaal op de bestemming aangekomen al snel weer ieder hun eigen uitdagingen aan moeten gaan... Monika Peetz heeft met De dinsdagvrouwen een heerlijke roman geschreven over vriendschap, geheimen en het inzicht dat niets lijkt wat het is. Het verhaal speelt zich af in het Duitse Keulen, maar brengt de lezer(es) ook naar Frankrijk.

Wie de roman nog niet (helemaal) gelezen heeft, doet er wellicht verstandig aan om niet alles uit deze samenvatting ervan te lezen…

De dinsdagvrouwen

De dinsdagvrouwen zijn vijf vriendinnen: Eva, Judith, Caroline, Estelle en Kiki, die elkaar al vijftien jaar kennen van een cursus Frans aan het Institut Français van Keulen, waar ze destijds ieder individueel aan begonnen. Al snel brachten ze na afloop van de les samen tijd door in het restaurant aan de overkant. Vanaf het moment dat de cursus ten einde was, zijn ze elkaar blijven ontmoeten in het Franse restaurant Le Jardin; in eerste instantie elke dinsdag, later elke eerste dinsdag van de maand. Ze zijn vaste en graag geziene gasten van Luc, die in diezelfde vijftien jaren van ober veranderde in eigenaar van Le Jardin en de vijf vriendinnen de bijnaam de dinsdagvrouwen gaf.

Eva

Eva is tijdens het eerste diner in Le Jardin een afgestudeerd arts en bekwaam in haar vak. Toch zegt zij haar beroep vaarwel om een gezin te stichten met haar grote liefde Frido. Sindsdien is Eva manager van haar huishouden, kreeg ze in vijf en half jaar tijd vier kinderen en ziet zij het bereiden van maaltijden voor haar gezin, verwachte en onverwachte gasten als een van haar belangrijkste taken naast het overhoren van huiswerk en het openhouden van haar deur voor de vrienden van het gehele gezin. Luc ziet de gepassioneerde arts veranderen in de gedreven huisvrouw met haar eeuwige spijkerbroek en paardenstaart. Toch lijkt Eva onbewust naar een deel van haar artsenbestaan van weleer terug te verlangen, blijkt later tijdens hun gezamenlijke reis door Frankrijk.

Judith

Aan het begin van de vriendschap is Judith secretaresse en bleek, mager en doorschijnend. Ze was destijds getrouwd met Kai, wie ze liet geloven dat de cursus Frans inclusief de door haar verzonnen vervolg- en opfriscursus door haar baas verplicht was gesteld. De waarheid was dat ze de dinsdagavonden in Le Jardin gebruikte om even bij haar pietluttige echtgenoot weg te zijn. Uiteindelijk hadden de dinsdagvrouwen haar genoeg moed ingesproken om haar ongelukkige huwelijk te verbreken. In de loop der jaren ziet Luc hoe de onzekere Judith met behulp van esoterie en oosterse wijsheid haar eigen weg zoekt. Ze hertrouwt met Arne die heel triest aan kanker komt te overlijden.

Caroline

Caroline is bij de eerste bijeenkomst van de dinsdagvrouwen een sportieve, koele advocate met een klassiek gezicht. Door haar passie en talent groeit ze uit tot een bekend strafpleiter. Ze is getrouwd met huisarts Philipp, een huwelijk dat twee volwassen zonen later nog steeds goed en liefdevol lijkt, maar ondertussen toch de nodige scheuren vertoont. Caroline merkt dit vlak voor haar vertrek naar Frankrijk waar ze tijdens de pelgrimstocht ontdekt wat, of beter gezegd wie, de oorzaak van het uiteenvallen van haar huwelijk is.

Estelle

Vanaf het begin van hun vriendschap is Estelle onmiskenbaar een vrouw van de wereld. Zij is de enige van de dinsdagvrouwen die zichzelf met haar luxeleventje trouw bleef. Vijftien jaar later vindt ze het nog steeds belangrijk dat je aan haar kunt aflezen dat ze rijk is, een tweede huis in Sankt Moritz bezit en een lage golfhandicap heeft. Volgens Luc is ze in een Chanel pakje geboren. Zij kan het zich veroorloven doordat haar echtgenoot haar in zijn apothekersimperium heeft ingewijd. Een wandeltocht met de dinsdagvrouwen van Narbonne Plage naar Lourdes kan daar niets aan veranderen.

Kiki

Kiki is de jongste van de vijf vriendinnen, zat tijdens hun eerste afspraak in Le Jardin nog in haar examenjaar en leek wel een kleurige vlinder. Luc zag deze middelbare scholiere volwassen worden. Min of meer, want ergens bleef Kiki altijd iets jeugdigs houden: vrolijk, wild, vol energie, chronisch goed gehumeurd en altijd verliefd. En haar baan als ontwerpster bij een gerenommeerd design bureau leverde haar nog geen doorbraak op, ook financieel niet waardoor Kiki continu blut is. Wel schijnt er gedurende haar nog in de kinderschoenen staande carrière de ware liefde op haar pad te zijn gekomen, zoals tijdens de pelgrimstocht blijkt.

L’Institut Français

Toen de cursus aan het Institut Français bijna was afgerond, besloten de dinsdagvrouwen tijdens één van hun dinsdagavond diners dat zij zich in de afzondering van het Bergische land wilden voorbereiden op hun examen Frans. Het studieweekend werd een groot succes. Het examen niet. De dinsdagvrouwen hadden allemaal zo hun eigen reden gehad om een cursus Frans aan het Institut Français te gaan volgen. Kiki was tijdens een InterRail avontuur stapelverliefd geworden op de Franse Matthieu uit Rouen. Ze hoopte dat het haar relatie met hem een nieuwe impuls zou geven als ze een gesprek met hem in zijn moedertaal kon hebben. Helaas ontdekte Kiki na vier uur Frans voor beginners al dat Matthieu het liefst over zijn ex-vriendin praatte. Het examen heeft zij nooit afgelegd. Ook Estelle kwam niet opdagen. Zij had vastgesteld dat een huis in Frankrijk, de reden waarom zij de Franse taal meester wilde zijn, uit was en je er nu een in de Algarve moest hebben. Waarom zou ze dan nog Frans leren. Eva was zo misselijk van de zenuwen geworden dat ze het grootste gedeelte van haar examen op het toilet van het Institut Français had doorgebracht. Later bleek dat ze de opwinding minder aan haar examen dan aan haar zwangerschap te danken had. Een reden waarom het nooit meer iets met Eva werd. Noch met haar examen, noch met haar baan als arts-assistente bij het cardiologisch centrum in Parijs waarvoor ze de cursus Frans volgde. Judith legde het examen keurig af, maar zakte en moest vaststellen dat ze het fikse bedrag zinvoller had kunnen besteden. Het bedrag is nu slechts voor een systematische desensibilisatie bij examenvrees achter Kai's rug om van het huishoudgeld onttrokken. Alleen Caroline, die destijds ook cum laude als advocate afstudeerde, slaagde: als beste. Maar het bleef een raadsel waarom zij met perfect Frans zou moeten schitteren. Niemand van de zware criminelen met wie ze als strafadvocate te maken had, had ooit geprobeerd het Louvre te beroven, een Air France vliegtuig te kapen of de Eiffeltoren op te blazen. Bovendien ging haar man Philipp het liefst op vakantie naar Italië en hadden haar kinderen haar hulp bij hun huiswerk Frans niet nodig. Kortom, het enige zinvolle dat de dinsdagvrouwen aan hun cursus Frans hebben overgehouden is hun vriendschap; eentje die ze vijftien jaar later nog steeds elke eerste dinsdag van de maand vieren bij Le Jardin dat tegenover het Institut Français is gelegen. Daarbij is de studiereis naar het Bergische land de aanleiding geweest van het jaarlijks terugkerende meerdaagse uitje van de dinsdagvrouwen.

Pelgrimstocht

In het vijftiende jaar van de ontmoetingen die de dinsdagvrouwen hebben, is alles anders geworden. Judith is na het overlijden van haar man Arne weduwe geworden. Als zij het pelgrimsdagboek van Arne vindt, besluit ze al snel dat zij het laatste stukje pelgrimstocht naar Lourdes wil lopen. Op de dinsdagavond waarop het jaarlijkse uitje van de dinsdagvrouwen wordt gepland, vertelt zij dat zij dit jaar overslaat om Arne's reis en dagboek af te maken. De vier vriendinnen zijn van mening dat Judith deze reis niet alleen moet maken; zij willen haar vergezellen. En zo gaan de dinsdagvrouwen met hun vijven op tiendaagse voettocht in Frankrijk om gezamenlijk het laatste, ontbrekende stukje route van de tocht naar Lourdes te lopen. De vijf vrouwen bereiden zich elk op hun eigen wijze voor op de reis, van personal shopper tot briefjes op de koelkast. Elke vrouw neemt haar eigen problemen mee. De fulltime huismoeder Eva lijkt vergeten te zijn dat ze ooit een carrière als arts ambieerde. Caroline is een drukbezette advocate die niet echt contact met haar man en kinderen blijkt te hebben. Luxevrouwtje Estelle vraagt zich voortdurend af waar ze aan begonnen is. Kiki is verliefd op een veel jongere man, die ook nog eens de zoon van haar baas is. Het vinden van een reden om haar schuldgevoel af te kopen, is wat Judith het meest bezighoudt. Ondertussen lopen ze samen de Sint Jacobsroute van Narbonne Plage naar Lourdes om Arne’s dagboek tot een einde te brengen. Al snel ontdekken ze dat de aantekeningen in Arne’s pelgrimsdagboek niet kloppen en komen ze stap voor stap een geheim op het spoor dat hun levens op zijn kop zet en hun vriendschap enorm op de proef stelt. De vraag is of ze de reis samen zullen voltooien: de dinsdagvrouwen lopen zichzelf tegen het lijf, leren elkaar goed kennen en komen erachter dat ze niet zoveel gemeen hebben. Of toch wel?

Kiki wordt achtervolgd door Max. Hij is haar grote liefde, al weet ze dat in eerste instantie zelf nog niet. Haar vriendinnen wel en samen met Max laten ze het Kiki uiteindelijk ook inzien.

Eva houdt haar gezin vanuit Frankrijk draaiende door een compleet draaiboek van haar huishouden achter te laten, aangevuld met dagelijkse sessies per telefoon met haar onhandige man Frido. Hoe dichter Lourdes nadert, hoe meer zij haar leven van voor haar gezin terug wil, gedeeltelijk dan.

Estelle komt tot de conclusie dat zij niet altijd en overal in luxe hoeft te leven en schenkt spontaan een enorme collectie schoonheidsproducten aan hardwerkende vrouwen op het platteland. Daarnaast ontdekt zij voor een overgroot deel de waarheid van Caroline’s uiteengevallen huwelijk en Judith’s geheim.

Caroline krijgt bij toeval te horen dat haar man Philipp een affaire heeft gehad. Nog toevalliger komt zij erachter dat Judith de geheime minnares in Philipp’s leven was.

Judith worstelt naast Arne’s geheimen met een groot schuldgevoel vanwege het overspel met de echtgenoot van haar vriendin. Gemeend overspel van haar eigen man blijkt dat niet weg te nemen, simpel omdat daar geen sprake van was. Zoekende naar het juiste moment om het Caroline te vertellen, blijkt haar vriendin al via andere bronnen op de hoogte te zijn.

Het verhaalt begint in Le Jardin. Waar een door Luc, en zijn zoon Tom, gedekte tafel op de dinsdagvrouwen wacht. De tafel blijft echter leeg. De oorzaak is het overlijden van Arne. De dinsdagvrouwen hebben er wel aan gedacht om Luc af te zeggen, maar het niet gedaan. Het toeval wil dat het verhaal ook weer eindigt met een gedekte tafel in Le Jardin. De vraag is of de vriendinnen deze keer voor het eerst weer allemaal zullen verschijnen; de eerste keer nadat ze gezamenlijk hadden besloten om met hun vijven de Sint Jacobsroute van Arne uit te lopen. Zijn daar de wegen van hun vriendschap voorgoed gescheiden of is er een vriendschap voor het leven geboren? Het laatste blijkt waar te zijn: voor het eerst na de pelgrimsroute zijn de dinsdagvrouwen weer compleet op het moment dat Caroline, met enige bemoeienis van Luc, Judith de vijfde stoel rond de tafel aanbiedt.

Monika Peetz

De schrijfster van De dinsdagvrouwen, Monika Peetz, werd in 1963 geboren in Duitsland. Ze studeerde germanistiek, communicatiewetenschappen en filosofie aan de universiteit van München. Ze werkte op een reclamebureau en een uitgeverij voordat ze redacteur werd bij de Bayerische Rundfunk waar ze jarenlang verantwoordelijk was voor Tatort. Sinds 1998 schrijft ze scenario’s voor films. Momenteel woont ze in Amsterdam.

Recensies

De dinsdagvrouwen is een vlot geschreven feel good roman die leest als een trein en waarin de schrijfster de verschillende personages en hun even zo verschillende karakters goed weet uit te werken. Toch kun je als lezer wat diepgang missen, doordat het geheel wat aan de oppervlakte blijft sudderen. Wel is het goed te merken dat de schrijfster ook redacteur is geweest van diverse Duitse tv-films; het boek leest ook als een film. De dinsdagvrouwen wordt gezien als een echte vrouwenroman waarin elke vrouw tussen de 30 en 50 zich wel met een van de personages kan identificeren. Het verhaal is zo levensecht geschreven dat de lezeres bijna zelf de pelgrimsreis wil maken, of juist niet. Samen op reis gaan is een goede manier om elkaar te leren kennen. Een pelgrimstocht is namelijk een opeenstapeling van zere voeten, slechte bedden, vreemd eten, vervelende medereizigers en bijzondere ontmoetingen. Een goede graadmeter voor een vriendschap dus!

Het vervolg op De dinsdagvrouwen: Zeven dagen zonder

De roman De dinsdagvrouwen is een bestseller geworden en is in Duitsland verfilmd voor een televisieserie. Inmiddels ligt het vervolg Zeven dagen zonder in de winkel. In deze roman gaat het verhaal verder waar het in De dinsdagvrouwen ophield. Het is vijftien maanden na de pelgrimstocht. De dinsdagvrouwen gaan een week vasten in een afgelegen regio. Eva gaat daar op zoek naar haar biologische vader en ontdekt dat ze sommige familiegeheimen beter met rust kan laten. Ook de overige vier dinsdagvrouwen nemen zo hun eigen bagage mee op reis.