Het Jozias van Aartsen-Spel: Hilariteit Alom

Het is vrijdagavond maar het regent te hard om uit te gaan. Ook is er geen voetbal op TV, laat staan een film die het bekijken waard is. De supermarkt is veel te ver weg om door dat hondenweer te bereiken en het bier is op. Alle platen in de kast zijn al zo vaak gedraaid en boeken lezen is saai. Monopoly? Duurt te lang. Yahtzee? Is zo voorbij. Maar gelukkig is daar dan nog het Jozias van Aartsen-spel! Terwijl het onweer buiten dondert, buldert het binnen van het lachen!

Inhoud

• De opzet
• Het spel
• Het einde van het spel
• Tips & trucs
• Alternatieve spelregels

De opzet

Het spel is het leukste als er minimaal vier personen meedoen. Het liefst veel meer, wat weer te maken heeft met het feit dat een toenemend aantal zielen o zoveel meer vreugde schenkt. Elke speler krijgt vier papiertjes en op elk daarvan moet deze een naam invullen. Eén briefje van elke deelnemer wordt sowieso bezet met de naam 'Jozias van Aartsen', de rest wordt beschreven met wat de verbeeldingskracht van de persoon in kwestie maar toelaat, zolang de naam/titel daarop maar vooraf kan worden gegaan met 'ik heet', 'ik ben' of 'mijn naam is'. Het liefst is de naam zo compleet maf dat mensen bij het voorlezen ervan hun lachen niet kunnen inhouden. Dat is namelijk niet de bedoeling. Ingewikkeld? Nee hoor. Blijf erbij en het komt allemaal goed.

Alle kaartjes worden na beschreven te zijn driemaal dubbelgevouwen en in een mand of kom gegooid. Een lunchtrommel mag ook. Vooruit, gebruik een pan als je dat wilt! Als het de papiertjes maar op één plek kan houden. Nu kan het spel beginnen.

Het spel

De jongste kan worden gekozen, er kan met muntjes en/of dobbelstenen worden gegooid, men kan beslissen door middel van een knokpartij maar er moet en zal iemand beginnen. Deze persoon vist een briefje uit de schaal/mand/wat dan ook en leest het hardop voor aan de speler rechts van hem of haar, bijvoorbeeld: Mijn naam is Evert Emmervisser. Lukt het niet om de naam in kwestie zonder lachen uit te spreken, dan moet degene die het briefje voorlas deze weer opvouwen, in de schaal gooien en een beurt overslaan. Kunnen de lachspieren wel bedwongen worden, dan is het aan de deelnemer rechts gezeten van de voorlezer om te bepalen of deze de waarheid sprak of niet. Waarheid? Hoezo? Het staat toch immers op het kaartje?

Dat is dus maar de vraag. Trekt een speler namelijk een kaartje met de naam 'Jozias van Aartsen', dan moet deze iets anders verzinnen. De naam Jozias van Aartsen mag namelijk in het spel niet genoemd worden! Dus trekt u een kaartje met deze naam erop, dan moet u een andere identiteit opgeven.

Als een speler het kaartje voorleest en de deelnemer rechts gelooft hem/haar, dan is het kaartje voor de voorlezende speler. Het is dan overigens het leukste wanneer er verder niet wordt gevraagd, toegegeven of gespeculeerd of degene die voorlas wel of niet de waarheid sprak; dit wordt het beste in het midden gelaten tot het einde van het spel.

Als een speler de ander niet gelooft, moet de voorlezer het briefje aan de tegenstander laten zien. Nu kunnen er twee dingen gebeuren;

• 1: Degene die aan de beurt is sprak wel de waarheid en ontvangt het briefje. De uitdager moet een beurt overslaan.
• 2: Degene die aan de beurt is sprak niet de waarheid en gooit het briefje terug in de schaal. Vervolgens moet hij of zij een beurt overslaan en wordt het briefje verbeurd verklaard.

Het spel gaat door tot de hele schaal leeg is.

Het einde van het spel

Als de schaal eenmaal helemaal leeg gelezen is, worden de briefjes geteld. Degene met de meeste briefjes is de winnaar. Om duidelijkheid te scheppen, kunnen de spelers een voor een hun vergaarde briefjes voorlezen om zo erachter te komen wie wanneer wel en niet de waarheid sprak.

Tips & trucs

Het spel is uitermate geschikt om te spelen op feestdagen zoals Kerst, Sinterklaas, Oud & Nieuw en verjaardagen.

Om het spel een beetje slim te spelen -en dat willen we allemaal wel- is het een idee om, als u aan de beurt bent en een kaartje met de naam van onze grote vriend Jozias hebt getrokken, een naam te noemen die zich bevindt op een kaartje dat u zelf geschreven hebt en welke nog in de schaal zit. Het is hoe dan ook belangrijk om niet te lang na te denken; hoe langer u wacht, hoe sneller uw tegenspeler u ervan verdenkt dat u iets aan het verzinnen bent. U kunt natuurlijk ook deze indruk wekken om zo de andere speler een beurt over te laten slaan wanneer deze denkt dat u hoe dan ook niet de waarheid zult spreken, terwijl u natuurlijk goudeerlijk bent.

Een andere tactiek is om namen op te schrijven die te maken hebben met uw tegenspelers. Bijvoorbeeld, iemand van de deelnemers is fan van Indiana Jones. U kunt dan deze naam noteren of een woordspeling hierop, zoals 'Windiana Bones' oid. Als u hierbij slinks degene aankijkt die daadwerkelijk een fan is van dit personage, zullen mensen geneigd zijn te denken dat u de boel aan het flessen bent. Uw tegenstander gelooft u niet en moet daarvoor vervolgens voor straf een beurt overslaan.

U kunt ook, op momenten waarop u denkt dat het u uitkomt, proberen met uw gezichtsuitdrukking en/of lichaamshouding de tegenstander in verwarring te brengen. Of u hiermee nu wint of verliest, vermakelijk is het toch.

Alternatieve spelregels

Om het spel nog spannender te maken kunnen de regels een klein beetje worden gewijzigd.

Zo schrijven de spelers niet vier maar acht briefjes, waarvan drie met Jozias van Aartsen erop. Het spel verloopt verder als vanouds met als enige verschil dat de winnaar niet per definitie degene is met de meeste kaartjes, maar degene met de meeste papiertjes waar Jozias van Aartsen op staat; deze persoon heeft immers het vaakst met succes diens tegenstander voor de gek gehouden!

Overigens kan men ook de spot drijven met namen van andere mensen dan Jozias van Aartsen; de arme man krijgt het met dit spel al moeilijk genoeg.