Theater voor kinderen: het geheugen trainen

Het geheugen is een belangrijk element bij het toneelspelen. Welke acteur is niet bang dat hij op het toneel met zijn mond vol tanden komt te staan doordat hij zijn tekst vergeet. Maar bij theater gaat het niet alleen om het onthouden van de tekst. Acteren is meestal een combinatie van tekst, de manier van spreken en bewegen. En dit moet men allemaal goed leren te onthouden. Bij toneelspelen is het ook belangrijk dat men goed de volgorde van de scènes leert onthouden, hoeveel tijd men heeft tussen de volgende opgang op het toneel etc. Er wordt dus veel van het geheugen gevraagd. Acteurs worden hierin getraind in repetities, het woord repetitie zegt het al; herhaling. Hieronder volgen een aantal spelletjes die men kan doen om het geheugen te trainen.

Ik hoor ik hoor wat jij niet hoort...

Vaak vergeet men dingen doordat men te gehaast of te nerveus is. Dit kan op het toneel ook gebeuren en men raast daardoor over iets heen. Daarom is het af en toe belangrijk om stil te kunnen staan en alles goed in men op te nemen. Dit kunnen we ook in een spelvorm doen. De kinderen gaan uitgestrekt met hun rug op de grond liggen en sluiten de ogen. Iedereen ontspant zich en samen met de spelleider ademen de kinderen heel rustig 10 keer bewust in en uit. Bij iedere uitademing is men meer ontspannen. Dan gaan de kinderen aandachtig luisteren naar de geluiden die ze horen en proberen die te onthouden. Dit kunnen geluiden zijn als vogels die buiten fluiten, voetstappen in de gang, het suizen van de verwarmingsbuizen etc. Maar de spelleider kan ook geluiden toe gaan voegen door bijvoorbeeld te kuchen, een deur te openen, ritselen met papier, een rits open en dicht doen etc. Daarna geeft de spelleider aan dat de kinderen hun ogen mogen openen en recht mogen gaan zitten. Dan vraagt de spelleider één van de kinderen de geluiden op te noemen in de goede volgorde zonder er één te vergeten.

Zoek de verschillen

Men kent dit spel waarschijnlijk wel in de vorm van spelletjes in tijdschriften en kranten, waarbij men twee afbeeldingen ziet die hetzelfde lijken. Maar er zijn een aantal verschillen te ontdekken en die moet men zoeken. Dit spel kunnen we ook doen in de vorm van een toneelbewerking. Bij dit spel hebben we 1 speler en de rest van de groep heeft de functie van toeschouwer in een actieve rol. 1 speler komt het toneel op en plaats zich voor de toeschouwers die hem een korte tijd bekijken. Dan op het teken van de spelleider gaat de speler van het toneel buiten het zicht van de rest van de groep en verandert een klein detail aan zichzelf. Hij kan bijvoorbeeld zijn mouw een beetje opstropen, een knoop van zijn hemd verkeerd vastmaken, zijn horloge aan zijn andere pols doen etc. Dan keert hij terug op het toneel en de groep moet gaan ontdekken wat er veranderd is. Degene die het eerste de wijziging ontdekt, is als volgende aan de beurt om op het podium te komen. Men kan het spel ook moeilijker maken door de speler bijvoorbeeld meerdere wijzingen toe te laten passen.

Ik ga op vakantie en ik neem mee...

Alle kinderen gaan in een kring zitten. De spelleider wijst aan wie mag beginnen. Dit kind zegt “Ik ga op vakantie en ik neem mee......” en zegt als volgt een woord, bijvoorbeeld “pyama”. Het volgende kind herhaalt de zin en het voorwerp dat zijn voorganger heeft genoemd en voegt er een eigen voorwerp aan toe. Het spel gaat door tot een speler een fout maakt. Dan kan men opnieuw beginnen. Men kan het spel ook moeilijker maken door ieder kind het voorwerp op een vreemde manier te laten zeggen die de andere bij hun beurt na moeten doen. Of men kan ook kiezen om een beweging te koppelen aan het voorwerp dat genoemd wordt wat ook herinnerd en nagedaan moet worden door de anderen als zij de beurt hebben.