recensie

Boekrecensie: Kind, wat heb ik je aangedaan

Dit boek vertelt het waargebeurde verhaal van een adoptie waarbij de biologische moeder haar kind zonder het te weten uitlevert aan haar moordenaar. Deze zaak heeft in 1987 aardig wat opschudding veroorzaakt, niet in de laatste plaats bij de biologische moeder van het mishandelde en uiteindelijk vermoorde kind.

Gegevens

• Titel: Kind, wat heb ik je aangedaan.
• Schrijfsters: Michele Launders en Penina Spiegel
• Uitgeverij: de Kern
• ISBN: 90-325-0418-5
• Oorspronkelijke titel: I Wish You Didn’t Know My Name
• Vertaling: Janny Rosenau-Hes

Verhaal

Dit waargebeurde verhaal wordt verteld door Michele Launders. Zij raakte op 19-jarige leeftijd ongewenst zwanger. Zij regelt via een advocaat dat haar kindje na de geboorte ter adoptie wordt afgestaan. Ze droomt van een gelukkig leven voor haar dochtertje, met een vader en een moeder en alles wat haar hartje begeert. Zij kan dit niet aan haar kindje geven en heeft dit zelf in haar jeugd erg gemist. De relatie tussen haar ouders werd verbroken kort na haar geboorte.

Direct na de geboorte wordt het kindje afgestaan. Aan Michele wordt verteld dat het kindje zal opgroeien in New York City bij een wat ouder echtpaar waarvan de man advocaat is. Einde verhaal zou je denken, Michele blijft denken aan haar dochter, maar uiteindelijk geeft ze het een plekje en gaat verder met haar leven. Niets is minder waar, hier begint het verhaal pas. Zes en een half jaar later wordt het afschuwelijk levensverhaal van Lisa Steinberg wereldkundig gemaakt. In de badkamer van een vervuild appartement wordt het mishandelde lichaam gevonden van Lisa Steinberg. Zij is doodgeslagen na jarenlange mishandeling.

Een aantal dagen later staat de politie bij Michele voor de deur. De doodgeslagen Lisa was het kindje wat zij op 14 mei 1981 ter wereld had gebracht. Deze klap komt hard aan en Michele besluit het lichaam van haar dochter op te eisen om haar te laten begraven onder de naam Launders.

Mijn mening

Uit vrijwel iedere bladzijde van het boek blijkt het schuldgevoel wat Michele Launders heeft ten opzichte van haar dochter. Zij wenste de hemel voor haar en in plaats daarvan stuurde ze haar naar de hel. De advocaat Joel B. Steinberg die de adoptie zou regelen heeft Lisa zelf gehouden en is dus ook verantwoordelijk voor haar dood. Citaat Michele: “Vanaf het moment dat ik hoorde wat Lisa was aangedaan, heb ik niets anders dan bittere haat gevoeld voor Steinberg.”
“Michele wilde -net als alle moeders die hun baby afstaan- alleen maar een lieve, goede moeder voor haar kindje, een moeder die haar plaats zou innemen en die haar kind lief zou hebben”, staat in het voorwoord geschreven door Penina Spiegel. Je gaat na dit boek toch iets anders denken over adoptie, want het laatste levensjaar van Lisa wens je geen enkel kind toe.

Hoe is het nu?

Joel B. Steinberg is in 2004 uit de gevangenis ontslagen. Hij heeft 16 jaar in de gevangenis gezeten voor doodslag van Lisa. Na zijn vrijlating ging hij werken in de bouw in Harlem.

Hedda Nussbaum, de adoptief moeder, die een dubieuze rol speelde in dit verhaal heeft ook een boek geschreven. Dit kwam uit in 2005 en heet “Surviving Intiem Terrorisme”. Zij werd door Joel Steinberg zwaar mishandeld en heeft tussen 1987 en heden talloze operaties aan haar gezicht ondergaan om weer enigszins toonbaar te worden. Zij werd niet vervolgd omdat ze ten tijde van de dood van Lisa leed aan gebroken botten, chronische infecties, ondervoeding en bloedarmoede. Zij was fysiek niet in staat Lisa wat aan te doen of haar te helpen, volgens de aanklager.

In september 2003 werd Joel B. Steinberg in hoger beroep veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding ten hoogte van 985.000 dollar aan Michele Launders. Deze rechtszaak liep al sinds 1999. Michelle is nog steeds nauw betrokken bij haar petekind Travis. Het andere kindje wat illegaal geadopteerd werd door Steinberg en weer terug is bij zijn biologische moeder. De eerste twee jaar na Lisa’s dood was ze emotioneel erg instabiel en niet in staat te werken. In 1999 gaf zij haar laatste interview. Toen bezocht ze het graf van Lisa nog iedere maand. Ze werkte weer en woonde samen. Ze wilde toen geen kinderen meer. “Ik had een kans en die heb ik verpest. Weer een kind krijgen zou een klap in het gezicht van Lisa zijn.”