recensie

Boekrecensie: De aap met de blauwe billen

In dit grappige rijmverhaal lees je hoe een ondeugend aapje een verfdoos vindt en een fantastisch idee krijgt. Maar alles loopt iets anders dan hij verwacht had… Een prentenboek met kleurige illustraties om voor te lezen aan kinderen vanaf vier jaar. De tekst is van Steve Smallman, de illustraties zijn gemaakt door Nick Schon.

Gegevens van het boek De aap met de blauwe billen

• Oorspronkelijke titel: The Monkey with a bright blue bottom
• Tekst: Steve Smallman
• Vertaald uit het Engels door: Ellen Hosmar/Vitataal
• Illustraties: Nick Schon
• Uitgeverij: Veltman Uitgevers
• Gepubliceerd: 2007
• Genre: kinderboek/prentenboek
• Aantal pagina’s: 28
• ISBN: 978 90 5920 685 4
• Geschikt voor: kinderen vanaf circa vier jaar

Over de schrijver, Steve Smallman

Hij maakt al meer dan vijfentwintig jaar illustraties voor prentenboeken. Recentelijk is hij gestart met het schrijven van verhalen. Steve Smallman geeft ook illustratieworkshops op scholen.

Over de illustrator, Nick Schon

Nick Schon is een illustrator van kinderboeken, reclame en maakt politieke cartoons. Hij heeft bijna honderd boeken geïllustreerd, deze zijn te koop in honderddertig landen. Zijn klanten zijn onder andere: Oxford University Press, Little Tiger Press en Penguin.

Het verhaal De aap met de blauwe billen

Heel lang geleden als de wereld nog maar net bestaat hebben veel dieren een saai uiterlijk. Als een aapje prachtig gekleurde vogels ziet en vlak daarna een verfdoos vindt besluit hij om bloemen een mooi kleurtje te geven. Bij het zien van een ijsvogel komt hij op het idee om de dieren in zijn omgeving op te fleuren.

Als alle dieren liggen te slapen, kom het aapje tevoorschijn. Hij verft kikkers en slangen in allerlei kleuren en een luipaard wordt kanariegeel. Als de luipaard wat gromt in zijn droom, schrikt het aapje en vlucht een boom in. Er valt wat zwarte verf op de gele vacht van de luipaard. Het aapje wordt steeds enthousiaster, de giraffe krijgt blokken op zijn vacht, de zebra strepen en de maki krijgt een opvallende staart. Als hij een grote beer een witte bril geeft, wordt deze wakker.

Alle geverfde dieren zijn boos op het aapje, maar dan heeft de beer een goed idee. Hij pakt de verfdoos en kleurt het gezicht van het aapje. Hij heeft even later twee blauwe billen en een clownsgezicht. Als je deze aap ziet lopen dan weet je voortaan dat hij het zelf heeft aangericht!

De tekst en de illustraties

• Op de voorkant staat een lachend aapje afgebeeld, zijn blauwe billen vallen erg op. Hij loopt door gras , er ligt een kwast met gele verf op de grond. In grote witte letters staat de titel vermeld: De aap met de blauwe billen. De groene achtergrond loopt door naar de achterkant van het boek. Hier vind je een fragmentje uit het boek en korte uitleg over het verhaal. Onder de tekst zijn vier dieren afgebeeld, twee slangen en twee kikkers. Ze zijn overgoten met verf. De kikkers met groene verf, de slangen hebben de kleuren rood en blauw gekregen. Op de schutbladen vind je voetafdrukken van het aapje in allerlei kleuren op een witte achtergrond. Bijna alle illustraties in het boek beslaan een dubbele pagina, maar ook enkele wat kleinere tekeningen. De illustrator heeft waterverf gebruikt en alle figuren dun omlijnd (zwart).
• De tekst staat in rijm, vier zinnen per illustratie. Rijmschema: aabb. Het zijn korte zinnen en de tekst is goed te volgen voor kinderen. Ik moest aan mijn zoon van zes uitleggen: vel over been, slaakte en opfleuren.

Mijn mening over De aap met de blauwe billen

Een leuk boek om voor te lezen voor het slapengaan. Het verhaal heeft een goede opbouw, eerst de saai ogende dieren, vervolgens het aapje dat wat kleuren aanbrengt en tot slot het aapje wat ook wordt beschilderd. In het boek komt de naam van de vogel die het aapje op het idee brengt om andere dieren te gaan beschilderen niet voor. Aan de kleuren kun je zien dat het om een ijsvogel gaat, ook het woord mandril kom je niet tegen in het boek, maar het aapje is er wel een aan het einde van het boek. Leuk om samen met een kind op internet foto’s te bekijken van ijsvogels en mandrils. Fijn dat het verhaal op rijm staat, dit leest prettig voor.

Leuk om te weten

• Het aapje komt op het idee om de andere dieren op te fleuren als hij een ijsvogel heeft gezien. Je kunt een ijsvogel herkennen aan de felblauwe kleur die het meest opvalt in de zon en tijdens de vlucht. Kenmerkend voor de ijsvogel is ook de snelle en rechtlijnige vlucht, meestal vlak over het wateroppervlak. Je ziet de vogel niet alleen bij beken en rivieren maar ook bij tuinvijvers, grachten en andere waterpartijen in de buurt van bebouwing.
• Nadat het aapje is beschilderd door de andere dieren heeft hij twee blauwe billen en een clownsgezicht. Het aapje lijkt dan op een mandril. Het mannetje van de mandril is een van de grootste en opvallendste apensoorten. Mandrils leven in tropische regenwouden in het westen van Centraal-Afrika. Er worden steeds meer regenwouden gekapt en ook wordt er gejaagd op de mandril om het vlees. Er zijn steeds minder mandrils. De aapt eet planten, vruchten, insecten en kleine dieren. Mandrils leven in groepen van twintig dieren, binnen de groep is één mannetje de baas. Ze gaan in groepjes op zoek naar voedsel, door middel van knorgeluiden houden ze contact met elkaar. Als ze moeten vertrekken laat de leider een tweetonig gebrom horen.