recensie

Reservoir 13, roman van Jon McGregor

Het is oudejaarsavond in een dorpje ergens in Engeland. In de heuvels van het plaatsje is een tienermeisje vermist. Er wordt met man en macht gezocht naar Rebecca, de dochter van stadsmensen die even de rust van het platteland opzochten. Heel het dorp helpt bij de zoekactie, vergeefs. De Britse auteur Jon McGregor schreef met Reservoir 13 geen boek dat over een vermist tienermeisje gaat. Rebecca wordt niet vergeten maar het leven herneemt en gaat door. Koeien moeten gemolken, stallen dienen opgebouwd, vossen krijgen welpen in het bos. Reservoir 13, in 2017 op de longlist voor de Man Booker Prize, schetst het leven in een plattelandsdorp, jaar in en jaar uit. Herinneringen blijven maar vervagen.

Gegevens Reservoir 13

De belangrijkste kenmerken van de roman:

• Auteur: Jon McGregor
• Aantal pagina's: 287
• Oorspronkelijke titel: Reservoir 13
• Nederlandse uitgave: augustus 2018
• Nederlandse vertaling: Marijke Versluys
• Uitgeverij: Nieuw Amsterdam
• ISBN: 9789046823149

Over Jon McGregor

McGregor werd in 1976 geboren in Bermuda, een overzees gebied van het Verenigd Koninkrijk. Hij groeide op in het graafschap Norfolk in het oosten van Engeland. Aan Bradford University studeerde hij Media Technology and Production. In 2002, McGregor woonde ondertussen in Nottingham, publiceerde de auteur zijn eerste roman. If Nobody Speaks Of Remarkable Things leverde hem meteen enkele prijzen op. Het boek won de Betty Trask Prize en de Somerset Maugham Award, prijzen uitgekeerd aan jonge schrijvers onder 35 jaar. De roman belandde ook op de longlist voor de Man Booker Prize. In 2006 zag McGregor zijn tweede roman, So Many Ways To Begin, op de longlist van de Man Booker Prize verschijnen. Met zijn derde boek, Even The Dogs, kaapte hij in 2012 de prestigieuze International IMPAC Dublin Literary Award weg. Met Reservoir 13 eneneens op de longlist voor de Man Booker Prize weet de auteur drie van zijn vier romans genomineerd voor de gegeerde trofee. Jon McGregor woont met zijn vrouw en twee kinderen in Nottingham.

Geen Britse thriller

Wie Reservoir 13 leest en zich aan een spannende speurtocht naar de vermiste Rebecca verwacht, komt bedrogen uit. Jon McGregor gebruikt de verdwijning van het meisje om het reilen en zeilen in een plattelandsdorp te schetsen. Hij beschrijft de verbondenheid van de dorpsbewoners onderling, de levenscycli in de natuur, het wisselen der seizoenen. Dialogen zijn er nauwelijks. Jaren komen en jaren gaan.

13 Hoofdstukken, 13 jaren

McGregor splitst zijn roman op in 13 hoofdstukken. Ieder hoofdstuk beslaat één jaar en begint steevast met de woorden 'toen om middernacht het oude jaar in het nieuwe overging'. Deze aparte benadering maakt dat Reservoir 13 geen boek is voor iedereen. Er wordt van de lezer aanvankelijk een serieuze inspanning verwacht. Het vergt de nodige concentratie om je niet te verliezen in de tijd die voorbij glijdt. Want dat is wat McGregor nauwgezet doet, hij beschrijft het verstrijken van de tijd.

Evoluerende dorpsbewoners

De uitstapjes die de auteur naar de natuur maakt, zijn een leuke afwisseling en maken het verhaal compleet. Het vallen van de bladeren, de dieren die jongen krijgen of de steeds terugkerende onderhoudswerkzaamheden aan de reservoirs van de stuwmeren vormen als het ware een cement die van Reservoir 13 een geheel maakt. Want de dorpelingen zijn nauw verbonden met hun omgeving. Tieners maken nachtelijke uitstapjes in de heuvels, groeien op en krijgen zelf kinderen. Liefdesrelatie ontstaan en raken ook weer verbroken. Ouderen worden ziek, raken aan het bed gekluisterd of sterven. En hoe reageert het dorp wanneer er iemand in de gevangenis belandt nadat de politie kinderporno op zijn computer aantreft?

De rol van Rebecca

Net als bij de dorpsbewoners zou ook bij de lezer de vermissing van het meisje naar de achtergrond kunnen verdwijnen ware het niet dat McGregor iedereen bij de les houdt. De mensen denken nog wel eens terug en speculeren wat er zou kunnen zijn gebeurd. Tussen de regels door wordt Rebecca aangehaald. Nu en dan gaan er geruchten dat haar vader in de heuvels rondzwerft. Er wordt al eens een kledingstuk gevonden. Robotfoto's worden gemaakt van hoe ze er na al die jaren zou hebben uitgezien. Net als alle hoofdstukken op nieuwjaarsnacht beginnen, herhaalt de auteur het zinnetje 'het meisje heette Rebecca, of Becky, of Bex' met regelmaat.

Het verstrijken van de tijd

Het dient gezegd dat McGregor de tijd neemt om zijn verhaal te vertellen. Sommige lezers kunnen afhaken door het gebrek aan vaart dat Reservoir 13 kenmerkt. Anderzijds dient opgemerkt dat je, wanneer je gewend raakt aan de aparte en poëtische vertelstijl van de auteur, je misschien toch wel mee wil laten drijven op het kabbelende tempo. Door de lange tijd die het verhaal bestrijkt, ontwikkel je als lezer een band met de personages. En toegegeven, stiekem ben je toch nieuwsgierig wat er met Rebecca is gebeurd en vraag je je af of het mysterie rond het arme kind al dan niet wordt opgelost. Jon McGregor reikt gedurende het verhaal genoeg mogelijkheden aan. Naarmate de 'jaren' vorderen, kan het zijn dat je niet meer zo grondig speurt naar het lot van Rebecca en gefascineerd raakt door het leven in een dorpje in de Engelse heuvels.