recensie

Kieft, het boek over zijn relatie met cocaïne en alcohol

Wim Kieft is bekend als een van de grootste mannen uit het Nederlandse voetbal. Hij heeft een indrukwekkende carrière achter de rug als prof bij clubs als Ajax, Pisa, Bordeaux en PSV. Hij scoorde vele doelpunten voor Oranje. Na zijn voetbalcarrière is hij als voetbalanalist werkzaam geworden voor verschillende sportprogramma's. In mei 2014 kwam een boek uit over zijn leven onder de titel 'Kieft'. Daarin beschrijft Michel van Egmond hoe Wim Kieft jarenlang verslaafd was aan cocaïne en alcohol.

Kracht

In het programma VI wordt over voetbal en verder van alles en nog wat gepraat. Een van de vaste gasten is Wim Kieft. Kieft maakt glasheldere analyses van voetbalwedstrijden en steekt zijn mening nooit onder stoelen of banken. In mei 2014 verscheen het boek 'Kieft' dat een geheel nieuwe kijk werpt op Wim Kieft. Het boek is de moeite waard om te lezen. Niet omdat het zo briljant geschreven is. De schrijver, Michel Van Egmond, bekend van onder andere het boek Gijp, doet eigenlijk niet veel meer dan het beschrijven van de gebeurtenissen in het leven van Wim Kieft en het opschrijven van diens commentaar daarop. Dat commentaar leest prettig weg. Wat aan het eind overblijft is het beeld van een man die het voor zijn kiezen heeft (gehad), een man met een groot talent maar ook een man die vervelend kan zijn voor zijn omgeving en die de verkeerde keuzes heeft gemaakt.

Verslaafd aan cocaïne en alcohol

Om te ontsnappen aan zijn verslaving aan cocaïne en alcohol heeft hij veel kracht nodig gehad. Die kracht heeft hij getoond. Daarmee is de kous niet af. Kieft realiseert zich dat hij de rest van zijn leven 'verslaafde' blijft. Eens verslaafd altijd verslaafd. De kunst is nu om van het spul af te blijven.

Verdriet

Kieft is eerlijk in dit boek. Hij erkent zijn fouten. Hij heeft veel mensen belazerd. Hij was er niet voor zijn kinderen, zijn partners en voor zijn ouders. Daar heeft hij veel verdriet van. Daar draait hij in het boek niet omheen. Treffend is het verhaal dat hij vertelt over zijn vriendschap met Frank Arnesen. Arnesen was ooit een van zijn beste vrienden. Op de bruiloft van Arnesen is Kieft al na een half uur verdwenen. Hij vluchtte weg van de massa van het feest. Hij heeft zich nooit prettig gevoeld in groepen en kan niet tegen aandacht voor zijn persoon. Hij heeft Arnesen daarna nooit meer gesproken. Dat doet pijn. Ook andere vrienden heeft hij tekort gedaan. Hij leende geld om aan cocaïne te komen, geld dat hij nooit terugbetaalde. Hij loog tegen zijn eigen moeder. Kieft is nu clean. Zijn gevoel is langzamerhand teruggekomen, zo beschrijft hij. Alles komt tegelijk bij hem binnen. Een van die gevoelens is het verdriet dat hij anderen heeft aangedaan. Ook leeft Kieft vaak met angst, angst voor het volgende halfuur of de volgende dag. Hij vecht ertegen en dat doet hij knap.

Humor

De leukste stukjes uit het boek zijn die waarin de humor van Kieft naar voren komt. Kieft is een echte Amsterdammer met echte Amsterdamse humor. Hij kan lekker doorzaniken en zuigen als iets hem niet lekker zit. Zo wordt in het boek een ritje in de auto met Michel van Egmond beschreven. Kieft laat gedurende de rit niet na te laten blijken dat hij weinig vertrouwen heeft in de routekennis van Van Egmond en maakt opmerkingen in de trant van: 'Hé, weet jij nog waar we zijn?' en 'Heb jij nou ook het idee dat we heel erg omrijden?'

De zelfspot van Wim Kieft

De zelfspot is bovendien niet van de lucht. Als Kieft over de dieptepunten in zijn verslaafde leven vertelt, eindigt hij zijn verhaal nogal eens met een enorme relativering als 'lekker verhaal wel, hè?' In de proloog van het boek zegt Kieft: 'Niet dat mensen halverwege dat boek al gaan denken: ja hoor Wim, nu weten we het wel. Met je probleempjes. En je gevoelens, en zo. Er moet af en toe ook wel een beetje gelachen worden. Toch?"

Clean

Kieft is ten tijde van het uitkomen van zijn boek een jaar clean. Dagelijks bezoekt hij meetings van de NA, de Narcotics Anonymous. Hij mediteert, doet aan yoga en werkt. Wonderlijk aan het hele verhaal is dat Kieft altijd zijn werk als analist bij voetbalwedstrijden is blijven doen en dat niemand de indruk had dat het met Wim niet zo goed ging. Hij heeft zijn leven weer de goede kant opgestuurd. De lezer van 'Kieft' kan niet anders dan met hem hopen dat hij niet vervalt in oude patronen.

Conclusie

Kieft is een boek dat lekker wegleest. De schrijfstijl is even simpel als doeltreffend. Je citeert Kieft en er komt een goed verhaal. Het is de schrijver gelukt om, ondanks de fouten die Kieft heeft gemaakt, een ex-profvoetballer neer te zetten die atypisch is voor het 'wereldje' en die al snel je sympathie wint. Bovenal blijkt Kieft een Amsterdamse jongen met veel gevoel voor humor te zijn. In plat Amsterdams neemt hij je mee naar zijn diepte- en hoogtepunten. Het is altijd weer een genoegen om Wim Kieft op tv te zien. Hij ziet er ondanks zijn verleden zeer patent uit met zijn blonde haar en zijn aanstekelijke lach. 'Kieft' is geen hoogstandje van literatuur, maar wel een boek dat het waard is te worden gelezen, al was het alleen maar om Wim een beetje uit de financiële sores te helpen en te houden. Een jaar na het uitkomen van het boek is Kieft uit de financiële problemen.

Boekgegevens

• Auteur: Michel van Egmond
• Redactie: Joke Jonkhoff
• Ook verkrijgbaar als e-book
• Uitgave: mei 2014
• ISBN10: 9067970840
• ISBN13: 9789067970846

Lees verder

• Wim Kieft, spits
• Jan Jongbloed, keeper van Oranje op twee WK's