recensieTommy Wieringa – Een mooie jonge vrouw
‘Een mooie jonge vrouw’ is het boekenweek geschenk van 2014. Wieringa schrijft over een man van in de veertig die een verhouding begint met een vrouw van eind twintig. Hij hoopt jonger te worden van haar aanwezigheid, maar kan niet ontkennen dat hij ouder wordt met alle ongemakken die daarbij horen.
Gegevens
- Titel: Een mooie jonge vrouw
- Auteur: Tommy Wieringa
- ISBN-nummer: 978 90 5965 2347
- Uitgeverij: De Bezige Bij, Amsterdam
Het verhaal
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.
Het boek begint met een beschrijving van de ontmoeting tussen Edward Landauer en Ruth Walta. Edward is tweeënveertig en medisch microbioloog, Ruth is zevenentwintig en moet haar afstudeerscriptie nog schrijven. Voor Edward voelt Ruth als de vrouw die voor hem gemaakt is. Haar leeftijd zal hem jonger maken en zij zal hem de rest van zijn leven gelukkig maken. De ontmoeting met haar ouders maakt al pijnlijk duidelijk dat het leeftijdsverschil toch meer invloed heeft dan Edward wil toegeven.
De jaren gaan voorbij en Edward merkt dat de toekomst minder rooskleurig is dan hij zich had voorgesteld. Hij gaat bijvoorbeeld naar de sportschool om zich jonger te voelen, maar voelt zich juist ouder doordat hij daar steeds geconfronteerd wordt met echt jonge mensen. Niet alleen het leeftijdsverschil blijkt hen parten te spelen, maar ook zijn werk. Het werk van Edward als medisch microbioloog staat haaks op de overtuigingen van Ruth. Edward doet onderzoek naar verschillende virussen, zoals de vogelgriep en de Spaanse griep. Vanwege de uitbraken moeten veel dieren worden geruimd en voor onderzoek worden proefdieren gebruikt. Ruth is er van overtuigd dan dieren ook kunnen lijden en pijn hebben en begrijpt niet hoe haar man het werk kan doen dat hij doet. Het leidt tot steeds meer wrijving en zij verwijt hem dat hij niet weet wat pijn is, omdat hij anders dit werk niet zou kunnen doen.
Ruth wordt zwanger en Edward hoopt dat het plaatje met de komst van hun zoon compleet is. Dat ze een echt gezin zullen zijn en gelukkig zullen zijn. Morris blijkt echter een moeilijke baby en hij drijft hen steeds verder uit elkaar. Ruth geeft Edward de schuld, omdat hij volgens haar nooit een kind wilde hebben. Edward wordt uit zijn eigen slaapkamer verdreven en uiteindelijk uit zijn eigen huis. Hij slaapt op zijn kantoor, eet alleen maar afhaalchinees en wacht de dagen af tot hij eindelijk weer naar huis kan. Die dag komt niet. Ruth belt hem niet, zijn minnares en assistente Marjolein neemt niet op als hij belt en uiteindelijk wordt hij door zijn baas geconfronteerd met de affaire en staat hij op het punt alles kwijt te raken.
Het boek eindigt met Edward die naar zijn college fietst. Hij denkt terug aan de kip die hij uit een mesterij wilde redden toen hij nog een jongetje was. Uiteindelijk bleek de kip niet in vrijheid te kunnen leven en Edward komt tot de conclusie dat hij uit idealisme zijn kip een nog ongelukkiger leven had gegeven dan zij al had. Hij voelt de pijn die de kip gehad moet hebben en begrijpt eindelijk wat Ruth bedoelde met dat je pijn niet kunt begrijpen als je die zelf niet gevoeld hebt. Hij eindigt in tranen in een lege collegezaal.
Eigen mening
Het verhaal is logisch opgebouwd, leest lekker door en neemt je mee in het leven van Edward en Ruth. Je voelt de spanning die zich langzaam tussen Edward en Ruth vormt. Ik ben vaak heen en weer geslingerd tussen de idealen van Ruth en het werk van Edward. Als Edward dat werk niet zou doen zou er geen medicijn of vaccin tegen bepaalde ziekten komen, maar tegelijkertijd stel ik mezelf de vraag of al die dieren daar dan zo onder moeten lijden. Het boek laat je verder nadenken over je eigen beeldvorming en idealen en stelt deze ter discussie.
Het leeftijdsverschil tussen Edward en Ruth wordt met al zijn ongemakken naar mijn mening eerlijk beschreven. Persoonlijk heb ik ook een relatie met een redelijk leeftijdsverschil gehad en ik kon bepaalde zaken van mijn relatie in die van Edward en Ruth terug zien. Je kunt van elkaar houden, maar zit tegelijkertijd in een andere levensfase. Het is moeilijk om daar een goede balans in te vinden en dat komt terug in de relatie tussen Edward en Ruth, net als de fysieke mankementen die het ouder worden met zich mee brengen.
Het eind is erg mooi. Edwards besef van wat pijn is, een hart hebben en deernis voelen. Het voelt afgerond, maar er blijft toch ruimte om zelf te fantaseren over hoe het leven tussen Ruth en Edward verder zal gaan. Zal hij door deze ontdekking terug gaan naar Ruth en worden ze samen gelukkig of gaan ze juist uit elkaar?
Over de auteur
Tommy Wieringa werd in 1967 geboren en brak in 2005 door bij het grote publiek met zijn roman Joe Speedboot. Wieringa heeft verschillende prijzen gewonnen, waaronder de Libris Literatuurprijs voor Dit zijn de namen. Daarnaast werd hij voor zowel Joe Speedboot als Caesarion genomineerd voor de AKO Literatuurprijs.