recensie

Boekrecensie: Oma vergeet-mij-nietje (AVI 2)

De oma van Baps woont op eiland Vergeet-mij-nietje. Oma vergeet van alles en het lijkt steeds erger te worden. Babs gaat, net als ieder jaar, een week bij haar oma logeren, maar oma weet haar naam niet meer. Baps maakt zich grote zorgen en dan verschijnt er een fee. Zij zegt dat oma's tijd op is en dat ze haar mee zal nemen voor haar laatste reis. Baps snapt het wel maar ze kan oma niet missen. Dit leesboekje op niveau AVI 2 is bedoeld voor kinderen vanaf zes jaar. Kijk als ouder of het onderwerp niet te zwaar is.

Gegevens van het boek

• Titel: Oma vergeet-mij-nietje
• Tekst: Christel van Bourgondië
• Illustraties: Josine van Schijndel
• Uitgeverij: Zwijsen
• Jaar: 2006
• ISBN: 978 90 276 0575 7
• Pagina’s: 26
• Genre: leesboek
• Doelgroep: kinderen vanaf circa 6 jaar (AVI 2)

Over de schrijver, Christel van Bourgondië

Ze is geboren in 1961 in Haarlem en heeft Russisch en massacommunicatie gestudeerd. Christel heeft gewerkt als journalist, vertaler en pr-medewerker, sinds 2001 is ze fulltime schrijfster. Haar eerste boek: Jara en de magische tol (2001). De schrijfster heeft ooit gezegd dat ze door te schrijven de mensen en de wereld om haar heen beter kan doorgronden. Voor 2001 schreef ze onder de naam Christel Jansen informatieve boeken, ook kwam er een aantal korte verhalen uit in verhalenbundels.

Over het verhaal

• AVI: 2
• Leesmoeilijkheid: eindclusters: -st, -rt, -ft, -mp
• Thema: sprookje
• Op de eerste pagina in het boek stelt Baps zich voor aan de lezers. Ze vertelt wat haar achternaam is, met wie ze samen woont, wat ze het liefst doet, waar ze een hekel aan heeft (patat!) en wat ze later wil worden (fee). Na dit voorstellen begint het verhaal.

Het verhaal

De oma van Baps woont op een eiland. Het eiland draagt de naam Vergeet-mij-nietje. Er bloeien heel veel bloemen die zo blauw zijn als de lucht en elke oma die daar woont, vergeet altijd alles. Zo ook de oma van Baps. Ze vergeet de pan op het vuur, vergeet de kat te voeren of laat hem zitten in de kast. Soms vergeet ze zelfs wie Babs is. Baps is dol op haar oma, oma leert haar kaarten, een eitje bakken of een taart.

Ieder jaar logeert Baps een week bij haar oma. Oma wil dit jaar eikels gaan plukken, maar het is voorjaar en dan zijn er geen eikels. Tijdens het kaarten breekt er bijna brand uit, oma heeft een lege steelpan op het vuur gezet. Baps gaat wandelen met de hond en denkt tijdens de wandeling na over oma, ze vergeet bijna alles, het is echt een ramp. Weer terug bij het huisje moet Baps opnieuw aan oma vertellen hoe ze heet. Oma vindt zichzelf dom en moet er een beetje om grinniken. Baps begrijpt het niet, de ene keer is oma triest, de andere keer is ze heel vrolijk.

Baps schrijft een kaart naar haar juf, dat ze bij oma is en over de vergeetachtigheid van haar oma. Op een ochtend laat Baps de hond uit en ontmoet ze een fee. De fee vertelt haar dat oma’s tijd van zorgen bijna voorbij is. Oma is stokoud en haar tijd is op, de fee neemt haar mee op de boot en oma zal nog één keer een reis maken. Baps vertelt haar oma over de fee en oma vindt het fijn dat ze met de fee mee mag op de boot. Oma wil haar mooiste jurk aantrekken voor haar laatste reis, maar Baps wil niet dat oma voor altijd weg zal gaan en verstopt de jurk. Als de fee komt begrijpt ze waarom Baps dat heeft gedaan, dat ze haar oma wil houden. De fee vertelt aan Baps dat haar oma naar een mooie plek gaat, waar de zon altijd schijnt, er bloemen bloeien in allerlei kleuren en dat er altijd feesten zijn. Oma zal er tot rust komen en dan weet ze alles weer. Als oma in de boot zit, roept Baps dat ze oma nooit zal vergeten en oma zegt hetzelfde.

De tekst

Over een indeling in hoofdstukken kun je niet spreken, twee keer staat er iets vetgedrukt: Oma vergeet-mij-nietje en Baps schrijft haar juf een kaart. De eerste zin zou wel de titel van een hoofdstuk kunnen zijn, na de tweede vetgedrukte zin staat inderdaad iets over de kaart die Baps schrijft, maar daarna volgen veel pagina’s die niets met de titel (Baps schrijft haar juf een kaart) te maken hebben. Op de schutpagina voorin het boek komt de lezer al wat woorden tegen die in het boek voorkomen, ze staan in een tekening die twee pagina’s vult. Voordat het verhaal begint stelt Baps zich voor, ze geeft antwoorden op vragen als: hoe ze heet, met wie ze woont enzovoort. De schrijver heeft korte zinnen gebruikt in het verhaal die fijn weglezen. Er is voor een duidelijk lettertype gekozen.

De illustraties

De illustratie (aquarel) op de voorkant van het boekje doet sprookjesachtig aan. De oude vrouw, die de oma blijkt te zijn, doet een beetje denken aan een heks. Het eiland waarop oma en Baps staan ziet er wat spookachtig uit, helemaal met de maan op de achtergrond. In het boek vind je illustraties die een pagina beslaan, waarbij de tekst op de pagina daarnaast staan op een witte achtergrond. Maar ook tekeningen die een dubbele pagina beslaan, waarbij de tekst in de tekening staat. Het zijn mooie kleurige tekeningen, waarop heel veel te zien is. Ze vormen een goede aanvulling op de tekst.

Mijn mening

Ik heb dit boek samen gelezen met mijn zoontje. Hij is net gestart met lezen en kent nog niet alle letters. Kent een kind alle letters dan kan het dit boek zelfstandig lezen. Er komen best zware onderwerpen aan bod in dit boek: dementie en afscheid nemen (de dood) voor altijd. Of een kind deze onderwerpen aan kan kun je als ouder bekijken, als een kind het boek heeft gelezen is het goed om daarna te kijken of het kind nog vragen heeft.

Lees verder

• Dementie: Kinderboeken over dementie (special)