Breitner en de fotografie
De fotografie is mede ontstaan door het rationeel en analytisch denken uit de tweede helft van de negentiende eeuw. Men zou door fotografie niet langer beroep moeten doen op de vaardigheid van een kunstenaar. Deze kan dan niet meer bewust of onbewust een eigen visie op de werkelijkheid geven door sommige beelden aan te passen aan eigen smaak, levenservaring of ideeën. De foto’s gaven namelijk objectieve beelden weer waar de kunstenaars bijna niets aan konden veranderen.Moeilijke start
Ondanks het moeilijke begin, was fotografie vanaf het begin al zeer populair bij de bevolking. Steeds meer mensen kregen de mogelijkheid om een ´levensechte afbeelding´ te laten maken van familie, vrienden, sociale activiteiten en van buitenlandse reizen.Meisjes in kimono
Breitner was een schilder die veel van fotografie gebruik maakte in zijn leven. Hij bezocht in Den Haag in 1892 een tentoonstelling van de populaire Japanse prentkunst. Breitner schilderde van 1892 tot 1894 een serie ‘meisjes in kimono’, waarbij Geesje Kwak zijn belangrijkste model was. Breitner nam zijn tekeningen en foto’s niet geheel over. Hij koos regelmatig voor een andere positie van het model en experimenteerde met de formaten van zijn schilderijen.Het schilderij ´het meisje in de witte kimono´ laat goed de verschillen in de manier van schilderen van Breitner zien. Het motief op het schilderij is minder uitbundig behandeld dan bij schilderijen van naakten en straatmeiden. Hij maakte het model hoekiger en lelijker dan zij in werkelijkheid was. Hierdoor scheidde hij zich af van de geïdealiseerde werken van naakten. Daarnaast heeft hij de figuur, het oosterse tapijt en het Japanse kamerscherm op de achtergrond tot een decoratief geheel samengevoegd, wat vergelijkbaar is met de Japanse prenten. De allerbelangrijkste verandering in zijn manier van schilderen was dat hij zijn motief dichterbij haalde, zodat de diepteverwerking bijna helemaal weggewerkt was. Door deze serie kwam Breitner in een fase terecht waarin hij zich aan één bepaalde vorm van schilderen hield. Dit vond een groot deel van het publiek geweldig, want zijn vroegere, ruige werk was moeilijk te begrijpen.
