recensie

Hans Stolp: De levensopdracht van nieuwetijdskinderen

Hans Stolp, auteur, pastor en veel gevraagd spreker neemt ons mee in dit boek over de Levensopdracht van nieuwetijdskinderen. Wat maakt een kind tot nieuwetijdskind en hoe kunnen we naar hen kijken en van hen leren?

Wat zijn de kenmerken van een nieuwetijdskind?

Deze kinderen zijn druk, hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel, hebben een sterk zelfbewustzijn, zijn sterk sociaal gericht, hebben een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel en zijn ten slotte hypergevoelig.

Paranormale gaven

Veel van deze kinderen hebben paranormale gaven. Ze kunnen bijvoorbeeld hun gestorven opa of oma in de kamer zien, ze weten vaak dingen die ze niet kunnen weten, kunnen dingen zeggen over hun vorige levens, staan in verbinding met hun dromen en kunnen soms kleuren van aura's zien terwijl ze niet weten wat dat is. In gesprek met deze kinderen blijkt vaak dat ze stemmen horen. Ze hebben er geen problemen mee omdat deze stemmen hun vaak raad geven.
Ze worden dikwijls gedreven door een diep verlangen naar een andere, betere samenleving waar respect en liefde sleutelwoorden zijn.

Levenshouding]

De levende verbinding met de geestelijke wereld is voor hen vanzelfsprekend en het kleurt hun levenshouding. Ze voelen anderen haarscherp aan en willen andere mensen helpen en bijstaan. Ze voelen en zien met bewogenheid! Hun gevoeligheid maakt dat deze kinderen onderscheid kunnen maken tussen echt en onecht. Ze voelen aan wie zichzelf is en wie niet. Ze raken in de war als dat wat ze voelen en wat gezegd wordt door anderen niet klopt. Als deze kinderen geen begrip krijgen voor wie ze zijn leidt dat tot scheefgroei en ontstaan er problemen, met name in de relationele sfeer.

De gevolgen van de gevoeligheid van deze kinderen

Nieuwetijdskinderen laten ons zien wat wij voelen; ze spiegelen ons. Zijn wij druk dat zijn zij dat ook, hebben wij geen harmonie in onszelf dan zijn zij in onbalans, zijn wij verdrietig dan huilen zij terwijl ze niet weten waarom ze moeten huilen. Het vraagt moed om als ouder in de spiegel te kijken en dan te zien wat bij jou nog onverwerkt is.
Omdat deze kinderen zoveel zien ervaren en voelen, van henzelf en anderen, komt er een hele hoop prikkels op hen af. Ze worden druk, druk, druk en krijgen dan vaak het stempel ADHD opgeplakt, terwijl het heel goed kan zijn dat het een gezonde reactie van de ziel is om het teveel aan indrukken af te reageren. Een andere reactie is dat het kind zich gaat terugtrekken, naar binnen richten. Ze kunnen dan ten onrechte het stempel PDD-NOS krijgen. Ook deze reactie kan ontstaan na een reeks van indrukken die niet verwerkt kunnen worden.
Stolp pleit in zijn boek om met nieuwe ogen naar het medicijn ritalin te kijken uitgaande van bovenstaande.

Alternatieven

Stolp belicht een aantal natuurlijke middelen waarbij door ervaring is gebleken dat ze symptomen gedeeltelijk kunnen wegnemen; kleurstoffen, smaakstoffen en conserveringsmiddelen verwijderen uit het voedsel, visolie inname, verschillende vitaminepreparaten,gedragstherapie, homeopathie.
Ook adviseert hij goed te kijken naar het type onderwijs dat deze kinderen nodig hebben. Deze kinderen zijn gebaat bij onderwijs waar de creativiteit ontplooid kan worden. Langs deze weg kunnen ze zichzelf ontladen van alle prikkels.

De overgang naar een andere tijd

We maken een omwenteling in de geschiedenis van het hoofd, de ratio, het denken, naar het hart. Nieuwetijdskinderen kunnen als geen ander hoofd en hart verbinden. Deze kinderen leren daarom ook anders. Ze denken veel meer in beelden dan de vorige generatie. Daarom zijn zij juist per uitstek geschikt voor het werken met de computer!
Het transformatieproces waarin ouders van een nieuwetijdskind soms terecht komen is voor het kind heel belangrijk. Hij heeft de ouders nodig om hem te kunnen begrijpen en bijstaan. Van ouders wordt eerbied en respect gevraagd en een grote openheid. Dan kan een kind vertellen wat het ziet en hoort en waarneemt en voelt. Sommige ervaringen zijn angstig, sommige ervaringen mooi en ontroerend. Als er acceptatie, openheid en begrip is kan het de onderlinge band met de ouder versterken.

Vier typen nieuwetijdskinderen

Stolp beschrijft in dit boek vier type nieuwetijdskinderen die ook beschreven worden door Nancy Ann Tappe. In de eerste plaats de Humanist. Dit type kind is sociaal, praat graag met dieren, planten en bomen, leest veel droomt weg in fantasie en hoort niet wat er gezegd wordt, praat gemakkelijk en heeft inlevingsvermogen. Het tweede type is de Artiest. Dit type kind is fysiek kleiner, hypergevoelig,extreem sterke wil, creatief, volhardend, dominant en heeft weinig slaap nodig. Het derde type is de Interdimentionaal. Dit type kind is vaak fysiek groter. Vaaf twee jaar zegt dit kind:' Dat weet ik al' Ze hebben grote moeite met gezag en autoriteit en kunnen overheersend zijn. Ouders moeten dit type kind duidelijke grenzen aangeven. Het vierde type is de Conceptueel. Dit type kind isgericht op techniek en niet op mensen. Daarom wordt van de type vaak gezegd dat ze autistisch zijn. Ze zijn atletisch en behendig, hebben ook autoriteitsproblemen en zijn gebaat bij hele duidelijke regels. Ze zijn niet sterk gericht op eerlijkheid.
Bijzondere kinderen, dat zijn het. Kinderen met gaven, met visie, met een andere kijk op het leven, die feilloos aanvoelen wat en hoe de wereld in elkaar zit. Ze helpen mee om de omwenteling van hoofd naar hart tot stand te brengen. Maar het vraagt een nieuwe blik van ouders, leerkrachten, kortom van de hele maatschappij om dit te zien en op waarde te schatten. En het eerste wat gevraagd wordt is acceptatie. Aldus Stolp.

Mening

Een goed leesbaar boek. Het geeft handvatten richting kinderen die anders zijn en waar je nu ook anders tegenaan gaat kijken.
Je gaat ook anders kijken naar kinderen met ADHD en PDD-NOS en je stelt jezelf de vraag: wat hebben nieuwetijdskinderen ons eigenlijk te vertellen?