recensie

Boekrecensie: Les portes du passé van Marie-Bernadette Dupuy

De jaren na WO II. Het leven van de mooie zangeres Hermine Delbeau loopt niet altijd over rozen. Ook in dit vijfde deel van de Canadese saga loopt er van alles mis. Eerst is er de brand in het huis van haar moeder, de rijke Laura Chardin, die door de brand financieel aan de grond zit. Hierdoor moet Hermine meer contracten aannemen, wat haar scheidt van haar man en haar kinderen. Toch kan ze de winter in Peribonka gaan doorbrengen alvorens een plaat te gaan opnemen voor Rodolphe Metzner. En dan gaan de poppen aan het dansen...

Het boek

• Titel: Les portes du passé
• Auteur: Marie-Bernadette Dupuy
• Uitgeverij: Edition du Club France Loisirs met toestemming van Editions JCL
• Datum verschijning: maart 2012
• ISBN-nummer: 978-2-298-05586-3
• Aantal bladzijden: 808

Les portes du passé: samenvatting

Het rustige dorpje Val-Jalbert wordt opgeschrikt door een hevige brand: het huis van Laura Chardin brandt uit! Voor Hermine en haar gezin betekent dit een grote ommekeer in hun leven. Nu mama Laura financieel aan de grond zit en dus niet meer kan sponsoren, moet de operazangeres Hermine meer opdrachten aannemen. Ze is zelfs bereid om tijdens de zomer drie maanden naar Hollywood te trekken om mee te gaan werken aan een film. Maar eerst moet ze nog een contract vervullen in Quebec. De treinreis verloopt niet zonder problemen. Een gedeelte van de trein ontspoort en hierdoor moeten de reizigers een deel van de nacht naast de sporen doorbrengen. Hermine sympathiseert met Rodolphe Metzner, een Zwitser die een grote operaliefhebber is. Hij heeft Hermine al een paar maal zien optreden en is een grote fan van haar. Wanneer hij hoort van de financiële problemen die haar familie treffen, stelt hij voor om het appartement van haar moeder in Quebec over te kopen. Bovendien stelt hij Hermine voor een plaat op te nemen. Alles lijkt goed te komen en Hermine kan de winter met een gerust gemoed gaan doorbrengen met man en kinderen aan de Peribonka, ver weg van de beschaving, midden in de bossen. Ze komt net op tijd om haar vriendin Charlotte mee te helpen bevallen en haar en de baby te redden van de dood. Zonder reden krijgt ze een telegram waarin ze bedankt wordt voor haar rol in de film in Hollywood. De rol werd aan iemand anders gegeven. Ondertussen woedt ook de polio en het oudste kind van Charlotte zal er een lam been aan overhouden. Louis, de zoon van Laura, heeft meer geluk. Hij houdt er geen letsels aan over. De andere kinderen zijn allemaal tieners geworden, en ook dat brengt een aantal problemen mee. Maar niet alles is kommer en kwel. Kerstmis wordt magisch, een echt familiefeest. Maar daarna roept het werk weer. Hermine gaat terug naar Quebec om haar plaat op te nemen. En dan gaan de poppen aan het dansen... . Hoe, wat en waarom, dat ontdek je zelf bij het lezen van dit meeslepende boek.

Het verhaal

Het verhaal leest weer als een trein en je wilt steeds weer weten wat er met al deze sympathieke personages gaat gebeuren. Er zijn zo veel verhaallijnen, dat er steeds weer eentje is dat je boeit. Het vijfde deel kwam er meer dan een jaar na het vierde deel met als gevolg dat je soms niet goed meer kan volgen. Gelukkig geeft de schrijfster regelmatig een kleine samenvatting van wat vooraf gebeurde, zodanig dat je snel terug mee bent wanneer je de draad even kwijt bent.

Het stuk van de winter aan de Peribonka beslaat het grootste deel van het boek. De kerstperiode wordt schitterend beschreven. Je voelt de sfeer en het is net of je mee aan het vieren en aan het genieten bent. Lees dit boek tijdens de kerstperiode en je krijgt echt een goed en zalig gevoel. Zo zou kerstmis altijd moeten zijn.

Het verhaal van Rodolphe Metzner daarentegen is weer een beetje bij de haren gesleurd en wordt bovendien een beetje stiefmoederlijk behandeld. Het lijkt wel of er snel een einde aan het boek moest komen, of het aantal bladzijden om het boek af te maken, geteld was. Ook het gegeven zelf wordt een beetje kort en ongeloofwaardig in scène gezet.

De titel

Les portes du passé (de deuren van het verleden) is een goed gekozen titel. Een aantal mysteries uit het verleden worden opgelost (zie L'enfant des neiges en Le Rossignol de Val-Jalbert[/ARTIKEL). Zo komt Joseph meer te weten over zijn tijdens de oorlog overleden zoon Simon. Ook Kiona gaat terug in het verleden dankzij haar bijzondere gave en ontdekt heel wat over de vroegere bewoners van Val-Jalbert. Laura wordt eveneens met haar verleden geconfronteerd wanneer Kiona een kleed aantrekt met Kerst dat ze bovenop een kast heeft gevonden. Hermine gaat dan weer terug in het verleden dankzij het kerstcadeau van haar kinderen en door de terugkeer in de streek van Olvide Lafleur.

De omgeving

Dit boek speelt zich ook weer af in de streek rond het meer van Saint-Jean, in het Franstalige deel van Canada. Het verhaal begint in [ARTIKEL=57562]Val-Jalbert, het kleine spookdorp waar Hermine een groot deel van haar leven heeft doorgebracht. Ook Quebec komt aan bod, met het mooie en imposante Château Frontenac. Het overgrote deel van het verhaal speelt zich af aan de oevers van de Peribonka-rivier, diep in de bossen. Het laatste deel van het boek is in Maine, in Amerika, aan de andere kant van de grens. De beschrijvingen zijn zoals steeds zeer accuraat en prachtig. Je waant je in Canada, voelt de koude van de winter en de sneeuw en geniet mee van de overweldigende natuur.

De schrijfster: Marie-Bernadette Dupuy

Marie-Bernadette Dupuy is zelf geen Canadese. Ze is afkomstig uit het Franse Angoulême. Nochtans is ze erg goed gedocumenteerd en is haar verhaal grotendeels gebaseerd op historische documenten. Ze krijgt ook geregeld hulp van locals. Toch verwijten Canadese lezers haar wel eens dat haar taalgebruik niet erg waarheidsgetrouw is. Zo zou ze de Canadese uitdrukkingen verkeerd en te dikwijls gebruiken. Maar als niet-Canadees heb je hier geen last van, omdat je zelf niet beter weet.

Naast de saga van Hermine is Marie-Bernadette Dupuy ook bezig met het schrijven van tal van andere boeken. Zo is er nog een saga die zich in Frankrijk afspeelt, in de Charente-streek. Daarnaast schrijft ze geregeld detective romans en is Marie-Bernadette Dupuy ook nog hoofdredactrice van het reismagazine Promenades, over de Franse Charente-streek. Een bezige bij dus!

Vanwege een aantal hints in het boek weet je nu al dat er nog een aantal delen zitten aan te komen. Voor de fans van de schrijfstijl van Marie-Bernadette Dupuy en voor mensen die verzot zijn op de mooie beschrijvingen van het woeste land rond het meer van Saint-Jean is er goed nieuws: het zesde deel van deze Canadese saga komt uit in de zomer van 2013.