recensie

Het geheime leven van Henri Pick, roman van David Foenkinos

Een bibliothecaris in het Bretoense stadje Crozon verzamelt een collectie van door uitgevers afgewezen boeken. Na zijn dood vindt de jonge redactrice Delphine Despero als bij toeval een meesterwerk in de berg manuscripten. Het is van de hand van Henri Pick, de overleden pizzabakker van het Franse stadje. Een man die, volgens zijn weduwe, in zijn hele leven nooit las en zelfs geen brief schreef. In de roman 'Het geheime leven van Henri Pick' haalt de Franse auteur David Foenkinos de levens van de personages grondig overhoop.

Boekgegevens

Belangrijkste informatie 'Het geheime leven van Henri Pick'

• Auteur: David Foenkinos
• Verschijningsdatum: oktober 2017
• Uitgegeven bij uitgeverij Cossee
• Oorspronkelijke titel: 'Le mystère Henri Pick'
• Aantal pagina's: 251
• Vertaling: Carlijn Brouwer
• ISBN: 9789059367531

David Foenkinos

De schrijver werd geboren op 28 oktober 1974 in Parijs. Daar studeerde hij letteren aan de Sorbonne. In 2001 publiceerde hij zijn eerste boek, 'Inversion de l'idiotie', bij uitgeverij Gallimard waar hij toen persvoorlichter was. David Foenkinos schrijft vooral romans maar heeft ook enkele scenario's voor toneel en film op zijn palmares staan. Samen met zijn broer Stéphane regisseerde hij ook twee films. In 2014 werd hij bekroond met de 'Prix Goncourt des lycéens' en de 'Prix Renaudot' voor zijn roman 'Charlotte', die over het leven van Charlotte Salomon gaat. Deze Joods-Duitse schilderes werd in 1943 in Auschwitz vermoord.

Verhaallijn 'Het geheime leven van Henri Pick'

Delphine Despero, jonge redactrice bij uitgeverij Grasset, reist samen met haar vriend Frédéric Koskas naar Bretagne om haar ouders te bezoeken. Koskas kampt nog met de pijn van zijn geflopte debuutroman 'De badkuip', uitgegeven door Delphine. Van haar ouders verneemt Delphine dat er in de bibliotheek van het stadje Crozon een afdeling is die enkel onuitgegeven boeken herbergt. De overleden bibliothecaris Jean-Pierre Gourvec nam alleen manuscripten aan die persoonlijk in de bibliotheek werden afgegeven. Nieuwsgierig gaan Delphine en Frédéric op onderzoek uit en vinden een meesterwerk. 'De laatste dagen van een liefdesgeschiedenis' is geschreven door Henri Pick, de twee jaar eerder overleden pizzabakker van het stadje. Enthousiast wil Delphine dit werk, waarin verwijzingen naar de Russische dichter Poesjkin voorkomen, uitgeven. Het moet haar grote doorbraak worden.

Bretagne op zijn kop

De ontdekking zet de regio danig op stelten. Volgens Madeleine, de weduwe Pick, was haar wederhelft geen belezen man. Wanneer tussen zijn spullen op zolder een versie van 'Jevgeni Onegin' van Poesjkin wordt aangetroffen, is het hek van de dam. Journalisten reizen af naar de regio, kranten worden vol geschreven met de ontdekking van het jaar. Joséphine, de dochter van Henri Pick die net als haar moeder eerst niets wilde geloven van haar vaders schrijverskunsten, is maar wat blij met de aandacht die ze krijgt. Haar leven veranderde in een kleurloze sleur na haar scheiding. Nu kamperen de journalisten voor haar lingeriewinkel en zoekt haar ex terug toenadering tot haar. De vraag dringt zich op of Henri Pick een dubbelleven leidde? Was hij naast eenvoudige pizzabakker een begenadigd schrijver? Of zijn er andere krachten in het spel. Jean-Michel Rouche, de ooit gevreesde redacteur van 'Le Figaro Litteraire', is overtuigd van het laatste. Na zijn ontslag is zijn carrière in vrije val. Hij zet alles op alles om de waarheid aan het licht te brengen. Maar wat houdt die waarheid in?

Balanceren tussen fictie en realiteit

Hoewel 'Het geheime leven van Henri Pick' fictie is, verwerkt Foekinos bestaande personen in zijn roman. Delphine Despero is een fictief personage maar haar werkgever, de uitgeverij Grasset, bestaat echt net als haar baas, de uitgever Olivier Nora. Verder laat de Franse schrijver in deze roman nog enkele bestaande mensen opdraven. Zo laat hij Jack Lang, oud-minister van cultuur in Frankrijk, met het idee komen voor 'De dag van de ongepubliceerde schrijver'. Wanneer Madeleine geïnterviewd wordt voor de televisie, gebeurt dit door François Busnel, de presentator van het literaire televisieprogramma 'La Grande Librairie'.

Uitgangspunt 'Het geheime leven van Henri Pick'

Het thema van een bibliotheek voor afgewezen boeken is niet ontsproten aan de verbeelding van David Foenkinos. Het is de Amerikaanse schrijver Richard Brautigan die in zijn boek 'Vida, een romance uit 1966' uit 1971, dit project opvoerde. Een lezer heeft nadien effectief zulk een bibliotheek opgericht. De 'Brautigan Library' is gevestigd in Vancouver en bevat manuscripten die nooit zijn uitgegeven. 'Het geheime leven van Henri Pick' is fictie maar stoelt wel op een feitelijke gebeurtenis. In deze roman neemt de bibliothecaris Jean-Pierre Gourvec het initiatief om het idee van Brautigan in de praktijk te brengen. Brautigan, die in 1984 zelfmoord pleegde, wordt in het boek ook genoemd.

Amusante smaakmakers

De luchtige stijl die Foenkinos hanteert, is uitnodigend. De schrijver speelt met grappige voetnoten en blikt af en toe vooruit naar wat er in komende hoofdstukken komen gaat. Zo wordt Jean-Michel Rouche als scepticus geïntroduceerd in een voetnoot nadat Madeleine voor de televisie is geïnterviewd. Tegelijkertijd blikt Foenkinos vooruit door te stellen dat Rouche gauw meer op de voorgrond gaat treden. Diezelfde Rouche wordt door de auteur, ondanks alle bravoure die de voormalige redacteur zichzelf toedicht, neergezet als een soort haveloze zwerver die altijd dezelfde versleten regenjas draagt. Zo krijgt iedereen in de roman zijn eigen menselijke trekjes mee die een vorm van herkenning kunnen oproepen. Foenkinos vertelt het verhaal vanuit de standpunten van de verschillende personages. Die meerdere invalshoeken geven het boek meer spankracht. De wervelwind die hun hele leven ondersteboven blaast, neemt je als lezer mee en maant aan verder te lezen.

Sneer naar oppervlakkige media

De amusementswaarde van 'Het geheime leven van Henri Pick' neemt niet weg dat Foenkinos een vermanende vinger naar de pers uitsteekt. De inhoud van 'De laatste dagen van een liefdesgeschiedenis' lijkt voor heel het mediacircus dat in Bretagne samentroept niet zo belangrijk. De manier waarop het werk zich aandient en het verhaal erachter zijn voor de journalisten interessanter en vooral veel sensationeler. Dat de Fransman in deze roman niet enkel fictieve personages neerzet, maar ook mensen van vlees en bloed laat figureren, zet deze boodschap alleen maar kracht bij.